Staromiejski zespół urbanistyczny Kalisza
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Adnotacja: luty 2008. |
Staromiejski zespół urbanistyczny Kalisza nr rej. kl.IV-73/14/56, kl.IV-83/2/57 |
|
 Główny Rynek |
|
| Miejsce |  Kalisz, Śródmieście |
| Wybudowany | 1233– |
| Wpisany do rej. zabytków |
28 lutego 1956 |
Staromiejski zespół urbanistyczny Kalisza - historyczny obszar miasta, obecnie część Śródmieścia, położony na prawym brzegu Prosny, otoczony Plantami i Starym Parkiem. Jest to najstarsza część miasta lokacyjnego, założona w 1233 przez Henryka I Brodatego[1], lokowana na prawie średzkim między 1253 a 1260 (prawdopodobnie w 1257) przez Bolesława Pobożnego[2], spalona w 1792, zburzona w 1914, odbudowana w jednolitym stylu architektonicznym. Znajduje się tu zespół cennych obiektów zabytkowych wpisany do rejestru zabytków w 1956.
Najważniejszymi zabytkami na obszarze staromiejskiego zespołu urbanistycznego są:
- katedra św. Mikołaja Biskupa
- bazylika kolegiacka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (kościół mariacki)
- kościół św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupa (Jan Maria Bernardoni, 1592–1597)
- pałac Komisji Wojewódzkiej Kaliskiej (przebudowa Franciszek Reinstein[3], 1823–1824)
Starówka kaliska nie posiada osobnej nazwy, natomiast istniejące w Kaliszu Stare Miasto jest zupełnie inną dzielnicą miasta.
Przypisy
- ↑ Wędzki A., Lokacja Kalisza, [w:] Dzieje Kalisza, red. Rusiński W., Poznań 1977, s. 63–66.
- ↑ Młynarska M., Proces lokacji Kalisza..., [w:] Osiemnaście wieków Kalisza, red. Gieysztor A., t. 1, Kalisz 1960, s. 105–108.
- ↑ Barańska I., Architektura Kalisza w dobie Królestwa Kongresowego, Kalisz 2002, s. 149. ISBN 83-85638-24-5
