Stefania Sempołowska

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Stefania Sempołowska (1 października 1869 we wsi Polonisz koło Środy - 31 stycznia 1944 w Warszawie). Mając 17 lat zdała egzamin na Patent nauczycielki przed rządową komisją w Warszawie.

Od tej chwili rozpoczyna się niestrudzone życie nauczycielki, działaczki oświatowej, bojowniczki o prawa dziecka, dziennikarki i pisarki - autorki wielu podręczników dla dzieci. W okresie międzywojennym zajmowała się publicystyką oświatową, domagając się pełnego dostępu do oświaty wszystkich warstw społecznych. Była członkiem Towarzystwa Oświaty Demokratycznej Nowe Tory oraz współredaktorem czasopisma dla młodzieży Z bliska i z daleka, a później dwutygodnika dla dzieci i wychowawców W słońcu.

Przeprowadzała akcje pomocy więźniom politycznym w czasie Rewolucji 1905r. Razem z adwokatem Stanisławem Patkiem,swym życiowym partnerem, kierowała Kołem Obrońców Politycznych (m.in. w głośnej sprawie Stefana Okrzei).[1] Za swą działalność była kilkakrotnie aresztowana, wydalona do Galicji, szykanowana przez władze carskie. Mimo przeciwieństw losu, ciężkiej choroby, która ją dotknęła, pozostawała wierna swoim ideałom. Pochowana została w rodzinnym grobowcu na Powązkach. Chciała, aby na mogile wyryć słowo nauczycielka, bo te dziedzinę pracy spośród wszystkich, którym służyła uważała za najważniejszą i najbardziej przez nią ukochaną. To słowo przeczytasz na jej mogile, a dla potomnych - przestał bić dzwon sumienia społecznego.

Słowa, które wypowiedziała Stefania Sempołowska ponad 100 lat temu są aktualne po dzień dzisiejszy:

Szkoła - jak życie - nie staje, nie zatrzymuje się,
a każdy dzień jej pracy odbija się echem w przyszłości.

[edytuj] Główne prace pisarskie

• Niedola młodzieży w szkole galicyjskiej (1906)
• Z tajemnic Ciemnogrodu (cz. I - 1924, cz. II - 1928)
• Na ratunek (1934).
• Warszawa wczoraj i dziś (1938).

Stefania Sempołowska jest patronką wielu szkół, m.in.:

• XVI Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie,
• LIII Gimnazjum Dwujęzycznego w Warszawie,
• IV Liceum Ogólnokształcącego w Lublinie,
• X Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu,
• I Liceum Ogólnokształcącego w Tarnowskich Górach,
• Szkoły Podstawowej nr 13 w Pabianicach oraz Szkoły Podstawowej nr 9 w Lubinie,
• Szkoły Podstawowej w Szebniach.

Popiersie Stefanii Sempolowskiej zostało wykonane przez P. Waldemara Radziwiłłko, nauczyciela przysposobienia obronnego i wiedzy o kulturze w IV Liceum Ogólnokształcącym w Lublinie.