Syria (prowincja rzymska)

Z Wikipedii

Syria była ważną prowincją rzymską, podbitą w roku 64 p.n.e. przez Pompejusza. Pozostała pod panowaniem rzymskim (Bizantyjskim) do roku 637, kiedy została podbita przez muzułmanów.

W pierwszych wiekach n.e. Syria przeżywała rozkwit gospodarczy. Miała też duże znaczenie militarne — stanowiła bazę dla wypraw przeciwko Partom, a potem Persom. W I w. to wojska syryjskie umożliwiła Wespazjanowi zdobycie władzy. Syria była kluczowym strategicznie obszarem podczas kryzysu III wieku. Od IV-V w. wzrastał opór ludności syryjskiej przeciw hellenizacji, co znalazło wyraz w rozwoju piśmiennictwa w języku miejscowym i w opozycji do oficjalnego kościoła (monofizytyzm). W okresie bizantyjskim w VI i VII w. ulegała najazdom perskim. W 637 Antiochia została podbita przez armię Kalifów prawowiernych.

Była podzielona na 10 okręgów: Commagene, Cyrrhestice, Pieria, Seleucis, Chalcidice, Chalybonitis, Palmyrene, Apamene, Cassiotis, Laodicene. W 193 została podzielona na Syria Coele i Syria Phoenice. Konstantyn Wielki wydzielił 2 północne okręgi: Commagene i Cyrrhestice w oddzielną prowincję Euphratensis. Teodozjusz I pozostałą część Syrii podzielił na 2 prowincje: Syria Prima, ze stolicą w Antiochii i Syria Secunda, ze stolicą w Apamei. Syria Secunda była podzielona na Phoenicia Prima (ze stolicą w Tyr) i Phoenicia Secunda (ze stolicą w Damaszku).

Rzymscy gubernatorzy Syrii

Data	Gubernator
63-61 p.n.e.	Marek Emiliusz Skaurus
61-60 p.n.e.	Lucius Marcius Philippus
59-58 p.n.e.	Lentulus Marcellinus
57-55 p.n.e.	Aulus Gabiniusz
55-53 p.n.e.	Marcus Licinius Crassus Dives
53 p.n.e.	Caius Sextus Julius Caesar
53-51 p.n.e.	Gajusz Kasjusz Longinus I
51-50 p.n.e.	Marcus Calpurnius Bibulus
50-49 p.n.e.	Veientonius
49-47 p.n.e.	Scypion Metellus
47-46 p.n.e.	Caius Sextus Julius Caesar (po raz drugi)
46-44 p.n.e.	Caecilius Bassus
44-43 p.n.e.	Lucius Statius Murcus
43-42 p.n.e.	Gajusz Kasjusz Longinus I (po raz drugi)
42 p.n.e.	Lucius Cassius Longinus
41-40 p.n.e.	Lucius Decidius Saxa
40-39 p.n.e.	okupacja przez Partów
39-38 p.n.e.	Publius Ventidius
38-35 p.n.e.	Gajusz Sosjusz
35-31 p.n.e.	Lucius Munatius Plancus
31-30 p.n.e.	Lucius Calpurnius Bibulus
30-27 p.n.e.	Quintus Didius
27-22 p.n.e.	Cassius Longinus
22-12 p.n.e.	Marek Agryppa
11-10 p.n.e.	Marcus Titius
9-6 p.n.e.	Gajusz Sencjusz Saturninus
6-4 p.n.e.	Publiusz Kwinktyliusz Warus
4 p.n.e.	Gajusz Sencjusz Saturninus (po raz drugi)
3-2 p.n.e.	Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz
2-1 p.n.e.	Publiusz Kwinktyliusz Warus (po raz drugi)
1 p.n.e.-4 n.e.	Gajusz Juliusz Cezar (wnuk Augusta)?[1]
4-5	Lucjusz Woluzjusz Saturninus
6-12	Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz (po raz drugi)
12-17	Kwintus Cecyliusz Metellus Silan
17-19	Gnejusz Kalpurniusz Pizon
19-20	Waleriusz Gratus
20-21	Petronius
21-?	Gnaeus Centius Saturninus
?-32	Alius Lamius
32-35	Pomponiusz Flakkus
35-38	Lucjusz Witeliusz
39-42	Publiusz Petroniusz
42-44	Gnaeus Vibius Marcus
44-49	Gajusz Kasjusz Longinus II
51-60	Gaius Ummidius Quadratus
60-63	Domicius Corbulonus
63-65	Caesennius Paetus
65-67	Cestius Gallus
67-?	Gaius Licinius Mucianus
ok.72	Lucius Iunius Caesennius Paetus
133	Publicjus Maecellus
160-162	Attidius Cornelianus
ok.164-ok.171	Awidiusz Kasjusz
po 171	Flavius Boethus
następca powyższego	C. Erucius Clarus
185/6-191	Asellius Emilianus
191-194	Pescennius Niger
ok.196	Ulplus Arabianus

1. ↑ Gajusz posiadał imperium na Wschodzie w tym czasie, ale niekoniecznie zamienił uwczesnego gubernatora Syrii.