Szeol

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Niektóre informacje występujące w tym haśle uznano za kontrowersyjne.
Uzasadnienie tej decyzji znajduje się na stronie Wikipedia:Artykuły kontrowersyjne lub na stronie dyskusji.
Jeśli możesz, przeredaguj go zgodnie z zasadami neutralnego punktu widzenia.

Szeol (hebr. שאול) w Starym Testamencie, a przede wszystkim we wczesnym judaizmie, miejsce pobytu zmarłych, pozbawionych wszelkiej radości istnienia i życia.

Spis treści

1 Etymologia
2 Szeol w Judaizmie
3 Szeol w Chrześcijaństwie
4 Szeol w niektórych kościołach protestanckich
5 Przypisy
6 Zobacz też

[edytuj] Etymologia

Badacze przyjmują, że pierwotnie słowo to znaczyło tyle, co „grób”, „cmentarz”, zaś późniejszy symbolizm (włącznie z bardzo późną, współczesną koncepcją innych rzeczywistości czy „zaświatów”) jest owocem wpływów zaratustriańskich, hellenistycznych i chrześcijańskich.

Ze względu na grecki zapis większości ksiąg Nowego Testamentu - słowo „szeol” przetłumaczone zostało na greckie „hades”. W niektórych polskich przekładach w miejscach słowa „szeol” pojawia się wyraz „otchłań”.

[edytuj] Szeol w Judaizmie

Stary Testament opisuje Szeol jako stan nieświadomości i zapomnienia. Przebywające w nim dusze są całkowicie pozbawione uczuć i pogrążone jakby we śnie.

Bo po śmierci nie pamięta się o Tobie, a w krainie umarłych [hebr. szeol],

któż Cię wysławiać będzie (Ps. 6:6^[1])

Mimo iż zmarli nie mogą chwalić Boga, ani w żaden inny sposób Mu służyć, to ma On władze także w Szeolu.

To Pan daje śmierć i życie,

wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza. (1 Sm 2,6^[1])

Szeol dotyczy wszystkich ludzi po śmierci – a nie jedynie dobrych lub złych. Jest on miejscem oczekiwania na przyjście Mesjasza i związanych z nim Sądu ostatecznego i zmartwychwstania prawowiernych żydów.

Hebrajskie słowo szeol występuje w Starym Testamencie 65 razy (najwięcej w Księdze Psalmów i Księdze Przysłów).

[edytuj] Szeol w Chrześcijaństwie

Z perspektywy Nowego Testamentu Szeol był więzieniem lub miejscem oczekiwania na zbawienie (1 Piotra 3:19). Zarówno odstępcy jak i ludzie wierni Bogu przebywali tam wspólnie pogrążeni w swoistym śnie. Jezus zapowiadał, że po swojej męce będzie głosił Ewangelię także umarłym (Jana 5:24-29), zaś w jednym ze świadectw ewangelicznych jest mowa o zmartwychwstaniu starotestamentowych wierzących po zmartwychwstaniu Jezusa (Mt 27:52-53)

W Kościele katolickim zdecydowanie przeważa myśl, iż od momentu zmartwychwstania Chrystusa Szeol jest opustoszały lub zamknięty, zaś duchy ludzi sprawiedliwych wędrują do Nieba, Czyśćca, lub Piekła (Łukasza 16:19-31, Apokalipsa 7:14, 20:13).

I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem,

a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia.

I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. (Ap 20,12^[1])

Można także przyjąć, iż to właśnie Szeol stał się po zmartwychwstaniu Jezusa miejscem męki, gdyż w niektórych miejscach słowa szeol, hades, otchłań i piekło wydają się występować wymiennie.

[edytuj] Szeol w niektórych kościołach protestanckich

Szeol w niektórych kościołach protestanckich ma takie samo znaczenie jak w Judaizmie, tyle że umarli opuszczą go przy powtórnym przyjściu Chrystusa. Jest to miejsce nieświadomości i niewiedzy zgodnie ze słowami z księgi Kaznodziei Salomona.