Szymon Słupnik
Z Wikipedii
Szymon Słupnik (Starszy) (ok. 390-459) – żyjący w pierwszych wiekach święty Kościoła prawosławnego (czczony jako Symeon Stylita), dawniej uważany także za świętego w Kościele katolickim. Znany przede wszystkim ze swej ascezy. W ikonografii Szymon Słupnik bywa przedstawiany zwykle na słupie, jego atrybutem jest bicz.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Szymon Słupnik (Symeon Słupnik Starszy) urodził się w końcu IV wieku w licznej, pasterskiej rodzinie w Sis (dzisiejsze Islahije, Turcja) w pobliżu Antiochii Syryjskiej. W krótkim czasie całą rodzinę zabrała śmierć. Osamotniony, trzynastoletni Szymon sprzedał cały majątek, a pieniądze rozdał ubogim, sam zaś przystąpił do eremitów w Teleda. Po krótkim czasie odszedł stamtąd pragnąc zostać pustelnikiem.
[edytuj] Asceza
W Telanissos, gdzie zamieszkał znany był ze skrajnej ascezy: krępował ciało sznurem z łyka palmowego, gęsto przetykanym cierniami, kazał zamknąć się w kamiennej cysternie na wodę, mieszkał w tak ciasnej pieczarze, że nie mógł w niej rozprostować nóg, przykuł się do głazu kilkumetrowym łańcuchem.
Jego mądrość, dobroć i prostota przyciągały do jego eremu tłumy. Szymon jednak tęsknił jedynie za życiem z Bogiem. W pobliżu Antiochii Syryjskiej zbudował kamienny słup (początkowo wysokości 10 stóp, czyli ok. 3 m, który następnie podwyższano aż do ostatecznej jego wysokości 60 stóp, tj. około 18 m.), na którym umieścił platformę o powierzchni około 4 m kw. Przebywał na niej blisko 40 lat.
[edytuj] Eremita
Jego życie wypełniała modlitwa i kontemplacja. Żywił się tym, co przynosiła mu okoliczna ludność. Przed deszczem i upalnym słońcem chronił go jedynie płaszcz z kapturem. Nie unikał jednak kontaktów z ludźmi – pod jego słup, z którego głosił kazania, docierali ciekawscy oraz pielgrzymi z Arabii, Persji, a nawet Rzymu. Pielgrzymi pełni wszelkiego szacunku prosili go o nauki, rady oraz modlitwę wstawienniczą. Bronił również wiary przed nestorianami. Dzięki niemu cesarz Leon I wsparł Sobór chalcedoński.
[edytuj] Śmierć
Zmarł 28 sierpnia 459 roku. Jego ciało uroczyście przeniesione zostało do Konstantynopola. Wierzy się, ze czaszka Szymona Słupnika znajdują się od 1204 r. w klasztorze kamedułów w Arezzo. Na miejscu, gdzie stał słup, wybudowano świątynię (474-491), do której wędrowali pątnicy do XVII wieku. Później została ona zburzona przez Arabów. Dziś stoi tam ołtarz - wybudowany w 1936.
[edytuj] Naśladowcy
Szymon Słupnik, choć współczesnym ludziom wydaje się szaleńcem, a jego sposób życia skrajnym dziwactwem, znalazł licznych naśladowców. Wokół kolumny osiedliło się wielu pielgrzymów. Daniel z Samosaty (zm. 502) spędził na marmurowym filarze 42 lata, inni przenosili się z jednego słupa na drugi, ciągle w poszukiwaniu spokoju i odpowiedniej atmosfery. Do dziś w Kościołach wschodnich klasztory i pustelnie zakładane są w niedostępnych miejscach, a zamieszkujący je mnisi cieszą się wielkim autorytetem.
