Tadeusz Dobrowolski
Z Wikipedii
Tadeusz Wincenty Dobrowolski (ur. 17 sierpnia 1899 w Nowym Sączu, zm. 7 marca 1984 w Krakowie), polski historyk sztuki, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności.
W latach 1925-1927 był dyrektorem Muzeum Miejskiego w Bydgoszczy, 1927-1939 dyrektorem Muzeum Śląskiego w Katowicach. Znalazł się w gronie krakowskich uczonych, aresztowanych w 1939 w ramach hitlerowskiej Sonderaktion Krakau; po uwolnieniu brał udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim w Krakowie. Po wojnie był kolejno docentem (1945), profesorem nadzwyczajnym (1949) i profesorem zwyczajnym (1954) na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował w Katedrze Historii Sztuki. W latach 1950-1956 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie.
W 1950 został powołany na członka-korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Był laureatem nagrody naukowej miasta Krakowa (1961) oraz nagrody państwowej II stopnia (1966), za publikację Nowoczesne malarstwo polskie (1764-1939) (1957-1964, 3 tomy); został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również Medal PAN im. Kopernika (1972).
Poślubił Agnieszkę z Bieńkowskich, córkę profesora archeologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim Piotra Bieńkowskiego. Była ona muzeologiem, autorką prac o śląskim stroju ludowym; małżeństwo Dobrowolskich wspólnie opublikowało Strój, haft i koronka w województwie śląskim (1936).
Zainteresowania naukowe Tadeusza Dobrowolskiego obejmowały historię sztuki średniowiecznej, klasycystycznej i współczesnej, a także sztuki sakralnej.
[edytuj] Publikacje
Ogłosił m.in.:
- Rzeźba epoki pierwszego Cesarstwa w Polsce (1922)
- Studja nad średniowiecznem malarstwem ściennem w Polsce (1927)
- Obrazy z życia i męki Pańskiej (1929)
- Śląska rzeźba ludowa w drzewie (1930)
- Sztuka województwa śląskiego (1933)
- Muzealnictwo (1948, redaktor)
- Polskie malarstwo portretowe (1948)
- Sztuka na Śląsku (1948)
- Sztuka Krakowa (1950)
- O twórczości malarskiej Piotra Michałowskiego (1956)
- Sztuka Młodej Polski (1963)
- Historia sztuki polskiej w zarysie (1965, 3 tomy, redaktor)
- Sztuka polska (1974)
- Malarstwo polskie ostatnich dwustu lat (1976)
Źródła:
- Biogramy uczonych polskich, suplement (pod redakcją Andrzeja Śródki), Warszawa 1993
