Tadeusz Tyszkiewicz

Tadeusz Tyszkiewicz
Tadeusz Tyszkiewicz
Leliwa
Data urodzenia	1774
Data śmierci	12 kwietnia 1852
Miejsce śmierci	Paryż

Rodzina	Tyszkiewiczowie
Rodzice	Stanisław Antoni Tyszkiewicz Ewa Anna Białłozor
Małżeństwo	Józefa Sołłohub
Dzieci	-Maria Tyszkiewicz ż. Ignacego Łempickiego -Józefa Tyszkiewicz, ż. Karola Wodzińskiego

Tadeusz Tyszkiewicz hrabia (ur. 1774 – zm. 1852 Paryż) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Od 1790 oficer gwardii mirowskiej, uczestnik wojny z Rosją w 1792 roku. Walczył w stopniu rotmistrza. Po zwycięstwie targowiczan podał się do dymisji i działał w sprzysiężeniu insurekcyjnym w Wilnie. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, w trakcie której był adiutantem Jakuba Jasińskiego. Walczył w obronie Wilna, w obronie Warszawy przed Prusakami i Pragi przed Suworowem. Po powstaniu wyjechał do Paryża. W 1804 ukończył tam studia z zakresu artylerii i inżynierii. W 1806 został dowódca Gwardii Honorowej, wystawionej przez księcia J. Poniatowskiego dla asysty Napoleonowi I. W stopniu kapitana był oficerem ordynansowym cesarza i odbył kampanię mazurską 1807. Jako pułkownik 2 pułku w 1809 walczył przeciw Austriakom. Generał z 1812 i dowódca 19 Brygady Jazdy w kampanii moskiewskiej (zob. 4 Dywizja Jazdy Michała Ignacego Kamieńskiego). Pod Medyną dostał się do niewoli rosyjskiej. Po uwolnieniu w 1814 wziął dymisję.

Od 1820 roku był senatorem i kasztelanem w Królestwie Polskim. W 1828 wyznaczony na członka sądu nad Towarzystwem Patriotycznym - głosował za uniewinnieniem. W powstaniu listopadowym od 1830 do 1831 roku był cywilnym naczelnikiem powstania, a następnie prezesem Rządu Centralnego na Litwie. Po kapitulacji udał się do Prus, potem do Saksonii. Ostatecznie osiadł w Paryżu, gdzie zmarł. Prochy jego sprowadzono do Polski w 1939 i pochowano w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 2001