Tarnawiec

Z Wikipedii

Współrzędne: 50°17'04" N 22°28'40" E50.2844444 22.4777778 (Tarnawiec)


Tarnawiec
Województwo	podkarpackie
Powiat	leżajski
Gmina	Kuryłówka
Położenie	50° 17' 04'' N 22° 28' 40'' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	270
Strefa numeracyjna (do 2005)	17
Tablice rejestracyjne	RLE
Położenie na mapie Polski Tarnawiec

Tarnawiec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Kuryłówka. Początkowo był to przysiółek Kuryłówki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Spis treści

1 Historia Tarnawca

[edytuj] Historia Tarnawca

Ok. 1000 lat p.n.e. - Ślady pobytu człowieka potwierdzone przez stanowiska archeologiczne w Tarnawcu i Ożannie. Głównie istniało tu osadnictwo Wenedów prasłowiańskiego ludu o zachodniej kulturze przeworskiej,
Okres rzymski - upowszechnienia żelaza, to etap intensywnego rozwoju osadnictwa potwierdzone znaleziskami monet rzymskich w Tarnawcu. Była to główna fala osadnicza wywołana przez prassłowiański lud, należący do zachodniej kultury rzymskiej oraz wpływy kupców z południa Europy, przeważnie z Rzymu. Potwierdzają to materiały z badań archeologicznych
Ok. IV w. - Najazdy Hunów na te tereny.
Ok.V w.- Początki tworzenia i ugruntowania kultury wczesnosłowiańskiej.
Od X w. nieprzerwanie zasiedlanie tego obszaru, jako miejsca dogodnego dla osadnictwa pod względem obronnym,
931 -Książę kijowski Włodzimierz Wielki opanowuje te teren i włącza je do Księstwa Kijowskiego.
1018- Bolesław Chrobry przyłącza na powrót tereny do Polski
1031-Ponowne przyłączenie tych ziem do Rusi.
XIII w. Najazdy ord Czyngis – chana.
1344- Przyłączenie opisywanych ziem do Państwa Polskiego przez Kazimierza Wielkiego.
W XIV wieku Kuryłówka należała do dóbr królewskich w północno -wschodniej części województwa ruskiego, złupiona i spalona przez wojska Kantymira Murzy. W bestialski sposób wytopili starców i dzieci w pobliskich bagnach.
ok. 1515- Lokalizacja osady Kuryłówka i do tej gminy należał później Tarnawiec
1524- Najazdy i spustoszenie ziem przez ordy tatarskie.
1565–1570- Połączenie dwóch osad w jedną wieś o nazwie Kuryłówka.

początek XVII w. pojawia się w dokumentach nazwa Tarnawiec,(od Tarnowskiego), założony przez dziedziczkę Zofię Odrowążównę ze Sprowy (nazwę nadała przysiółkowi Kuryłówki na cześć zmarłego w 1567 męża bezpotomnego dziedzica tej miejscowości Jana Krzysztofa Tarnowskiego)
1624- Napad Tatarów,
1655- Napaść Szwedów
1657 - zniszczenia, rabunek i mordy dokonywane kolejno oraz siepaczy Księcia Rakoczego.
od połowy XVIII w. powolne dźwiganie się ziem ze zniszczeń
1768 – 1777 – włączenie się mieszkańców do obrony w ramach Konfederacji Barskiej przed wywożeniem na Syberię. Po 1772 roku tereny te przeszły we władanie Austrii.
1786 -Osadzenie niemieckich kolonistów w Tarnawcu (Dornbachu)
1812-Erygowanie parafii w Tarnawcu z pierwszym proboszczem ks. Leopoldem Lewickim.
1819- Większość ziem starostwa leżajskiego (w tym ziemie Tarnawca) nabywa hrabia Wojciech Mier.
1830 – 1831 r. Ziemie te odkupuje hrabia Alfred Potocki.
1863 r. Wybuch powstania styczniowego. Z tej kolicy przenikają na teren Królestwa Kongresowego oddziały powstańcze.

[edytuj] Bitwa pod Tarnawcem

14 sierpnia 1610 roku Stanisław Stadnicki herbu Szreniawa (1551-14 sierpnia 1610 w Tarnawcu) zwany Diabłem toczył prywatną wojnę ze starostą Leżajska - Marszałkiem Koronnym Łukaszem Opalińskim. Opaliński zdobył jego rezydencję w Łańcucie wraz z samym miastem w roku 1608. Władca Łańcuta jednak zrobił odwet zdobywając rezydencję wraz z miastem Leżajsk. Ostatecznie przegrał wojnę z Opalińskim. Walczyło pod Tarnawcem wtedy około 6000 ludzi. Poległo tu pół tysiąca żołnierzy Skotnickiego a inni uciekli. Diabeł w odwrocie po bitwie pod Tarnawcem ukrył się w lesie, ale gdy nieostrożnie wychylił się zza kłód drewna został dostrzeżony przez Kozaków. "Diabła" dobił Tatar Persa. Po śmierci na ciele Stadnickiego naliczono 10 ran od ciosów i pchnięć. Opaliński żałował, że "diabła" nie wzięto żywcem, wynagrodził jednak Persę, który na najbliższym sejmie otrzymał nobilitację i nazwisko Pers Macedoński.

Legenda głosi, że odrąbaną głowę Diabła przywiózł do Lublina jeden z zalotników pięknej panny Reginy Żegocianki, by serce jej zdobyć i obnosił ją zatkniętą na drzewcu po Lublinie.