Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie
Z Wikipedii
Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie w obecnym kształcie założony w roku 1921 jako Teatr Miejski, choć wcześniej w zajmowanym przez Teatr Osterwy budynku działały różne grupy teatralne wynajmujące lokal od prywatnej spółki. Pierwszym dyrektorem teatru został Józef Grodnicki. Za jego kadencji na lubelskiej scenie występowali m.in. Wojciech Brydziński, Stefan Jaracz, Kazimierz Kamiński, Wiktoria Kawecka, Lucyna Messal (Messalka), Bronisław Mierzejewski, Juliusz Osterwa, Ludwik Solski i Irena Solska.
W latach 20. XX wieku funkcję dyrektora Teatru Miejskiego pełnili także: Stanisława Wysocka i Ryszard Wasilewski. To właśnie za ich kadencji w Lublinie po raz pierwszy wystawiono Dziady Adama Mickiewicza.
Lata 30. przyniosły załamanie koniunktury, władze miejskie nie mogły podołać utrzymaniu teatru. Dopiero w 1939 roku udało się reaktywować lokalną scenę, tworząc Lubelsko-Wołyński Teatr im. Juliusza Słowackiego. Rozwój tej instytucji przerwał wybuch II wojny światowej.
Aktorzy, którzy zostali w Lublinie podczas okupacji, po wyzwoleniu miasta w 1944 roku przygotowywali się do reaktywowania w nim teatru. W 1945 roku władze powołały do życia Teatr Miejski, którego szefem został Antoni Różycki. W tym czasie na deskach występowały gwiazdy polskiego teatru i filmu (Jerzy Pichelski, Alina Żeliska, Maria Górczyńska, Irena Malkiewicz, Józef Kondrat, Zygmunt Chmielewski, Jerzy Marr).
W 1949 roku Teatr Miejski został upaństwowiony, wtedy też przybrał imię Juliusza Osterwy. W późniejszym okresie w teatrze występowali m.in.: Zofia Kucówna, Wiesław Michnikowski, Henryk Bąk, Henryk Bista, Jan Machulski, Stanisław Mikulski. Przedstawienia reżyserowali m.in.: Jan Kreczmar, Maria Wiercińska, Jan Maciejowski, Józef Gruda, Helmut Kajzar, Adam Hanuszkiewicz, Jerzy Rakowiecki, Jerzy Goliński, Józef Słotwiński, Ignacy Gogolewski, czy Kazimierz Braun.
Współcześnie teatrowi przewodzi Krzysztof Torończyk. Teatr Osterwy nastawia się głównie na młodego odbiorcę i popularne sztuki. Oprócz adaptacji wielu dzieł polskich autorów, pojawiają się tu także adaptacje współczesnych dramaturgów (m.in. prapremiera Diabelskiego nasienia Ivo Brešana, czy Kąpieliska Ostrów Pawła Huelle).
