Tell el-Amarna
Z Wikipedii
Tell el-Amarna (staroegipskie Achetaton) - miejscowość nad środkowym biegiem Nilu, na jego wschodnim brzegu, około 320 km na południe od Kairu. Jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Egipcie. Około 1358-1340 p.n.e.[1] faraon - reformator religijny Amenhotep IV (Echnaton) zbudował tu, na dziewiczej ziemi, stolicę swego państwa, a zarazem główny ośrodek nowej religii. Po śmierci Echnatona miasto opuszczono.
Pozostałości stolicy zostały zburzone, ale dostarczyły badaczom wiele cennych znalezisk. W centralnej dzielnicy zbudowano Wielką Świątynię i Wielki Pałac, a w pobliżu Archiwum Państwowe, w którym w 1887 roku odnaleziono klinowe tabliczki z korespondencją dyplomatyczną tzw. listy z Amarna. Zespół budowli państwowych otaczały willowe dzielnice urzędników, warsztaty, pracownie ( m.in. należąca do Totmesa, w której odnaleziono słynne popiersie Nefertiti), kopalnie alabastru.
Od osiemdziesiątych lat XIX w. prace wykopaliskowe prowadzili tu kolejno: Urbain Bouriant, W. M. Flinders Petrie i Ludwig Borchardt.
Od nazwy miasta pochodzi nazwa stylu w sztuce egipskiej - okres amarneński.
[edytuj] Historia wykopalisk
- 1714 - Claude Sicard, francuski jezuita i archeolog, po podróży wzdłuż doliny Nilu opisuje pierwsza znalezioną stellę z Tell el-Amarna.
- 1798 - 1799 - francuska ekspedycja naukowa wysłana przez Napoleona sporządza pierwszą mapę starożytnego miasta
- 1824 - wykopaliska prowadzone przez Johna Gardnera Wilkinsona
- 1833 - szkocki podróżnik Robert Hay prowadzi wykopalisko w południowej części osady
- 1843-1845 - pruska ekspedycja archeologiczna prowadzona przez Richarda Lepsiusa
- 1887 - odnaleziono Listy z Amarna
[edytuj] Przypisy
- ↑ Paul G. Bahn Archeologia - Przewodnik, Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2006, ss. 248, ISBN 83-213-4293-0
