Thorotrast
Z Wikipedii
Thorotrast – zawiesina zawierająca cząsteczki dwutlenku toru, ThO2, używana w przeszłości do diagnostyki radiologicznej. Thorotrast od wprowadzenia do radiologii w 1931 roku był szeroko stosowany w latach 30. i 40., a w niektórych krajach, m. in. w USA, bywał w użyciu do lat 50.
Naturalnie występujący izotop toru 232Th jest niestabilny i ulega rozpadowi alfa. Znalazł zastosowanie w radiologii, ponieważ jako środek kontrastowy bardzo pochłaniał promieniowanie i pozwalał uzyskać doskonałe jak na ten czas radiogramy. Thorotrast nie dawał natychmiastowych działań niepożądanych i przez to miał wyższość nad innymi stosowanymi wówczas środkami kontrastowymi.
Lek stosowano w iniekcji dożylnej, po której trafiał do węzłów chłonnych, śledziony, wątroby i kości. Okres półtrwania toru-232 wynosi 22 lata; po tak długiej ekspozycji na promieniowanie alfa uszkodzenia DNA komórek są tak poważne, że dochodzi do nowotworzenia w tkankach gromadzących izotop. Z czasem stało się jasne, że Thorotrast jest jednym z najsilniejszych karcynogenów, powodujących przede wszystkim raka przewodów żółciowych i białaczki.
