Tlenek magnezu
Z Wikipedii
Tlenek magnezu | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Nazwa systematyczna | tlenek magnezu | ||
Inne nazwy | magnezja palona magnesia usta |
||
Wzór sumaryczny | MgO | ||
Masa molowa | 40,3044 g/mol | ||
Wygląd | biały proszek | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 1309-48-4 | ||
Właściwości | |||
Gęstość i stan skupienia | 3,58 g/cm3 ; ciało stałe | ||
Rozpuszczalność w wodzie | 0,0062 g/dm3 | ||
Temperatura topnienia | 2 830 °C (3 103,15 K) | ||
Temperatura wrzenia | 3 600 °C (3 873,15 K) | ||
Budowa | |||
Układ krystalograficzny | sześcienny | ||
Niebezpieczeństwa | |||
MSDS | Zewnętrzne dane MSDS | ||
Zwroty ryzyka | R: 36-37-38, | ||
Numer RTECS | OM3850000 | ||
Podobne związki | |||
Podobne związki | tlenek wapnia | ||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Tlenek magnezu (MgO, inne nazwy: magnezja palona, magnesia usta) - nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy tlenków zasadowych.
Związek ten w temperaturze pokojowej jest białą substancją krystaliczna. Temperatura topnienia ok. 2800°C, w wyższej sublimuje. Otrzymany w temperaturze do 900°C łatwo rozpuszcza się w kwasach i szybko uwadnia do wodorotlenku, który jest słabą zasadą. Po wyprażeniu staje się niereaktywny.
Tlenek magnezu występuje w przyrodzie jako minerał peryklaz. Otrzymuje się go poprzez spalenie magnezu lub w wyniku prażenia magnezytu (węglanu magnezu) albo dolomitu. W wyniku prażenia dolomitu powstaje także tlenek wapnia.
Stosowany jest do wyrobu cementów, odlewów, naczyń ognioodpornych, tygli. Ma również zastosowanie w medycynie jako lek na nadkwasotę i zatrucia. W fotografii służy do zobojętniania emulsji fotograficznej. Zaś proszek błyskowy potocznie nazywany jest magnezją.
[edytuj] Otrzymywanie
Tlenek magnezu można otrzymać poprzez spalanie magnezu. Reakcję ową można przedstawić według zapisu reakcji chemicznej
2 Mg + O2 -----> 2 MgO