Tomasz z Celano

Z Wikipedii

Bł. Tomasz z Celano, wł. Tommaso da Celano (ur. ok. 1200 w Celano we włoskiej Abruzji, zm. pomiędzy 1260-1270 w Tagliacozzo w prowincji L'Aquila) pisarz średniowieczny, kapłan franciszkanin, hagiograf św. Franciszka z Asyżu, błogosławiony.

Tomasz z Celano nie należał do grona pierwszych uczniów Franciszka z Asyżu. Wstąpił do zakonu franciszkańskiego około roku 1215. Z całą pewnością znał świętego osobiście. W roku 1221 razem z bratem Cezarym ze Spiry został wysłany do Niemiec, by zaszczepić tam życie franciszkańskie. Dwa lata później mianowano go custos unicus (pol. jedynym kustoszem) prowincji nadreńskiej, która obejmowała domy zakonne w Kolonii, Moguncji, Wormacji i Spirze. W jakiś czas potem powrócił na stałe do Italii, skąd kilkakrotnie udawał się na krótkie misje do Nadrenii. W roku 1260 został wybrany ojcem duchownym klarysek w Tagliacozzo. Był pierwszym pochowanym w nowo wybudowanym kościele San Giovanni Val dei Varri. Ciało jego zostało jednak przeniesione do kościoła Świętego Franciszka w Tagliacozzo.

[edytuj] Dzieła

Pierwszym znanym dziełem Tomasza z Celano był Żywot pierwszy (łac. Vita prima). Napisany został z polecenia papieża Grzegorza IX z okazji kanonizacji Franciszka z Asyżu, która miała miejsce 16 lipca 1228. Pisarz wykorzystał drobne dokumenty zostawione przez towarzyszy świętego oraz świadectwa osób z otoczenia Biedaczyny. Żywot drugi (łac. Vita secunda) powstał pomiędzy 1244-1247 z polecenia generała franciszkanów Krescencjusza z Jessi. Drugie dzieło Celańczyka nosi już ślady zmian, jakie nastąpiły w sposobie podchodzenia do postaci Franciszka w kilkanaście lat po jego śmierci. Trzecim dziełem Tomasza z Celano dotyczący osoby Biedaczyny był Traktat o cudach, który powstał pomiędzy 1254-1257 z polecenia bł. Jana z Parmy, następcy Krescencjusza z Jessi ^[1].

Tomaszowe autorstwo tych trzech ważnych dzieł zaliczanych do tzw. źródeł franciszkańskich jest dobrze poświadczone. Badacze franciszkanizmu średniowiecznego jednogłośnie przypisują mu autorstwo Fregit victor virtualis oraz Sanctitatis nova signa. Tradycyjnie przypisuje mu się również autorstwo Żywotu św. Klary ^[2] oraz sekwencji Dies irae ^[3].

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Roland Prejs, Wprowadzenie do źródeł franciszkańskich, w: www.isf.franciszkanie.pl, 3 czerwca 2007
2. ↑ Cecylian Niezgoda, Św. Klara jako wzór życia oddanego Bogu i ludziom, w: www.skaryszew.klaryski.opoka.org.pl, 3 czerwca 2007
3. ↑ Dies irae, w: www.staropolska.pl, 3 czerwca 2007

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Historia wilka z Gubbio wg opisu Celańczyka
• Biografia błogosławionego w j. włoskim

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z katolicyzmem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.