Trevor Rabin

Z Wikipedii

Trevor Charles Rabin (ur. 13 stycznia 1954 w Johannesburgu) – południowoafrykański muzyk i kompozytor rockowy. Jego głównym instrumentem jest gitara, występował także jako wokalista i klawiszowiec. W późnych latach 70. zdobył popularność w Republice Południowej Afryki. Od lat 80. mieszka w Stanach Zjednoczonych. Jest najbardziej znany jako gitarzysta Yes oraz kompozytor i wykonawca muzyki filmowej.

[edytuj] Młodość i działalność w RPA

Przyszedł na świat w zasymilowanej żydowskiej rodzinie muzycznej (matka nauczała gry na fortepianie, ojciec grał na skrzypcach w orkiestrze symfonicznej). Dwa zespoły w których grał w młodości: Conglomeration oraz Freedom's Children nie pozostawiły nagrań płytowych.

W 1974 Trevor Rabin założył swoją pierwszą profesjonalną grupę: Rabbitt. Innymi członkami zespołu byli:

• Neil Cloud (perkusja),
• Ronnie Robot (gitara basowa),
• Duncan Faure (klawisze, gitara, wokal).

Pierwszym singlem Rabbit był Locomotive Breath, cover Jethro Tull. Rabbit, zespół niemal nieznany na arenie międzynarodowej, zdobył wielką popularność w RPA. Określano ich wręcz jako "południowoafrykańskich Beatlesów".^[1] Zespół nagrał dwie płyty: Boys Will Be Boys (1976) oraz Croak And Grunt In The Night (1977). Muzyka na nich zawarta to standardowy choć efektowy hard rock. Niezależnie od gry w Rabbit, Rabin stał się cenionym muzykiem sesyjnym.

W 1977 Rabin odszedł z Rabbit. Głównym powodem były problemy z międzynarodową promocją grupy. Niemożliwa była na przykład trasa po Stanach Zjednoczonych, gdyż w tym okresie artyści z Południowej Afryki podlegali bojkotowi z powodu polityki apartheidu w tym kraju. Rabbit po nagraniu jednej płyty bez Rabina rozwiązał się.

[edytuj] Kariera solowa

W 1978^[2] Rabin zamieszkał w Londynie. Tu nagrał trzy płyty, których producentem był Ray Davies z The Kinks

• Trevor Rabin (znana również jako Beginnings) (1978)
• Face To Face (1979)
• Wolf (1981)

Płyty te wpisują się w melodyjną i komercyjną odmianę hard rocka, określaną jako rock stadionowy (AOR). Zauważalne też stawały się wpływy progresywne i jazzowe. Na płycie Wolf gościnny udział wzięli m.in. Simon Philips, Manfred Mann i Jack Bruce.

W 1981 przeniósł się do Los Angeles i podpisał kontrakt z wytwórnią Geffen. Jednak ani Geffen, ani amerykańskie wytwórnie płytowe nie były zainteresowane dalszymi płytami solowymi, w których nie widziano komercyjnego potencjału.

[edytuj] Jako gitarzysta Yes

W roku 1989 Yes rozpadł się na dwie części, które weszły w spór prawa do używania nazwy "Yes".

• czterech muzyków założyło grupę Anderson Bruford Wakeman Howe, która nagrała tak też zatytułowaną płytę i koncertowała
• tzw. Yes West, czyli muzyków ze składu, który nagrał Big Generator uzupełnionych o Billy'ego Sherwooda. Ta grupa ograniczyła się do prób studyjnych.

Trevor Rabin zachował w tym sporze neutralność i wrócił na krótki czas do kariery solowej. Nagrał wtedy płytę Can't Look Away, jej producentem został Bob Ezrin, znany ze współpracy z Rogerem Watersem.

Po mediacji wytwórni płytowej Arista, Yes reaktywował się w roku 1990 w ośmioosobowym składzie. Poza Trevorem Rabinem, drugim gitarzystą został Steve Howe (grający w zespole w latach 70.). Wydana w 1991 płyta Union zawierała jednak tylko cztery utwory "Yes West" z udziałem Rabina.

Skład Yes z Union rozpadł się po światowej trasie koncertowej w latach 1991-1992. Zespół (w składzie z 90125 i Big Generator) był nadal zobowiązany do nagrania jednej płyty. W 1994 wydano płytę Talk uznawaną za największe osiągnięcie artystyczne w historii grupy z Trevorem Rabinem w składzie.

Sam Rabin podjął się całkowicie produkcji płyty. Talk został zarejestrowany w całości na dyskach twardych, był to jeden z pierwszych albumów na świecie nagranych w taki sposób.

Po krótkiej trasie koncertowej, w 1995 Trevor Rabin, który dalszą współpracą z Yes nie był zainteresowany, opuścił zespół. Wraz z Rogerem Hodgsonem podjął wtedy nieudaną próbę reaktywacji Supertramp.

[edytuj] Po odejściu z Yes

Trevor Rabin stał się w latach 90. popularnym kompozytorem muzyki filmowej. Stworzył muzykę do takich filmów jak Armageddon (film) i Con Air – Lot skazańców.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Dan Hedges (uzup. Jan Skaradziński), Yes. Cudowne opowieści, Kraków 1996, s. 95
2. ↑ wg. Jana Skaradzińskiego: 1977, angielska wikipedia podaje 1978

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Strona internetowa