Tygrys syberyjski

Z Wikipedii

Tygrys syberyjski

Systematyka

Panthera

tygrys syberyjski

Nazwa systematyczna

Panthera tigris altaica

Temminck, 1844

Status ochronny

Kategoria zagrożenia (CzKGZ)
EX	EW	CR	EN	VU	NT	LC

Kategoria: krytycznie zagrożony

Zasięg występowania

Systematyka w Wikispecies

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Tygrys syberyjski, tygrys amurski (Panthera tigris altaica) - drapieżny ssak z rodziny kotowatych, największy z podgatunków tygrysa.^[1]

[edytuj] Zasięg występowania

100 lat temu występowała na dużym obszarze od rzeki Huang He na południu do Kamczatki na północy i od Bajkału na wschodzie po Morze Japońskie na zachodzie. Obecnie populacja - szacowana na 450 osobników - zamieszkuje Kraj Nadmorski i Kraj Chabarowski na wschodnich krańcach Rosji, druga - 35 lub więcej osobników - występuje na granicy rosyjsko-chińskiej, w dolnym biegu Amuru. Osobniki z tej drugiej populacji coraz częściej wkraczają na tereny północnych Chin. Zamieszkuje górskie, gęste lasy iglaste i mieszane w pobliżu rzek i potoków.

[edytuj] Charakterystyka

Oko tygrysa syberyjskiego

Zimowa sierść jest żółtawa, a letnia - rudopomarańczowa, jaśniejsza niż u pozostałych tygrysów, z ciemnobrązowymi pręgami - pozostałe podgatunki mają pręgi raczej czarne niż brązowe. Dojrzały samiec osiąga długość ponad 300 cm (razem z ogonem) przy masie ciała dochodzącej do 300 kg. Samice są mniejsze - osiągają do 260 cm długości i ważą od 100-167 kg.^[2] Największy dziko żyjący osobnik, jakiego odnotowano - zastrzelony w ZSRR w 1954 - ważył 384 kg,^{[potrzebne źródło]} a największy żyjący w niewoli - 423 kg i mierzył 3,9 m całkowitej długości (razem z ogonem).^{[potrzebne źródło]}

Ponieważ tygrys ten zamieszkuje tereny, gdzie narażony jest na temperatury poniżej -40°C, dlatego jako jedyny tygrys posiada w pachwinach i na brzuchu ok. pięciocentymetrową warstwę tłuszczu.

Poluje na duże ssaki, głównie dziki i jelenie, atakuje również bydło domowe. Ciąża trwa trzy i pół miesiąca, rodzą się 2-3 młode. Żyje około 15 lat.

Na skutek działań wojennych na terenach zajmowanych przez tygrysa syberyjskiego, a także polowań - w tym dla sportu - jego populacja zmniejszyła się do około 50 osobników w latach 40. XX wieku.^[2] Pomimo podjętych przez władze rosyjskie działań zmierzających do ochrony tygrysa zabijano do 60 osobników rocznie, co groziło wybiciem całej populacji do roku 2000. Wprowadzono szereg działań w ramach planu ustabilizowania syberyjskiej populacji. Obecnie uznaje się, że podstawowy cel został osiągnięty, a liczba tygrysów syberyjskich zaczyna wzrastać.^[3]