Pokój buczacki 1672

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Pokój buczacki – traktat pokojowy, podpisany w 18 października 1672 w Buczaczu pomiędzy Turcją i Polską.

Turcy wykorzystując wewnętrzne problemy Polski zaatakowali w sile 200 000 żołnierzy i zajęli Podole i Bracławszczyznę. Ówczesny król Polski Michał Korybut Wiśniowiecki nie mogąc zwołać armii, która mogłaby się przeciwstawić Turkom oraz przestraszywszy się ich potęgi, oddał województwa podolskie, bracławskie i południową część Kijowszczyzny i zgodził się płacić haracz w wysokości 22 000 talarów rocznie w zamian za pokój. Płacenie go miało ustanowić Polskę w równym rzędzie z lennikami tureckimi takimi jak Chanat Krymski czy Wołoszczyzna. Polska nigdy jednak tego haraczu nie uiszczała.

Traktat ten jest nazywany często "Haniebnym pokojem w Buczaczu". Zrzeknięcie się bowiem tylu ziem na rzecz najeźdźców oraz płacenie haraczu, co czyniło z Rzeczpospolitej lennika Turcji było przyjęte przez szlachtę jako upokorzenie. Szlachta przerażona jego zawarciem uchwaliła na sejmie specjalne podatki na wojnę. Rok później, w 1673 armia polska pod wodzą hetmana Jana Sobieskiego pokonała Turków pod Chocimiem (bitwa pod Chocimiem). Skutkiem było odzyskanie części ziem (bez Kamieńca Podolskiego), oraz anulowanie haraczu.

Zwycięstwo miało też inny skutek. Chwała wojenna jaką zdobył hetman Sobieski sprawiła iż został on wybrany królem Rzeczypospolitej Obojga Narodów 19 maja 1674 w Woli.