Unité d'Habitation

Z Wikipedii

Współrzędne: 43.261323° N 5.396261° E Unité d'Habitation (jednostka mieszkaniowa) - modernistyczny budynek mieszkalny zaprojektowany przez Le Corbusiera we współpracy z architektem i malarzem Nadirem Afonso. Idea takiego budynku stała się podstawą projektów kilku domów zbudowanych w Europie pod tą samą nazwą.

Silny wpływ na projekt wywarło studium Le Courbusiera budynku Narkomfinu w Moskwie.

[edytuj] Cité Radieuse

Cité radieuse w Marsylii

Pierwszy i najbardziej znany budynek tego rodzaju, znany także jako "Cité Radieuse" oraz nieformalnie jako "La Maison du Fada", został zbudowany w latach 1947-1952 w Marsylii. Budynek ten wywarł duży wpływ na architekturę i jest często wymieniany jako znacząca inspiracja dla stylu i filozofii brutalizmu.

Marsylski budynek, zaprojektowany we współpracy z Shadrach Woods i Georgem Candilisem, składa się ze 137 mieszkań rozmieszczonych na 12 kondygnacjach, i wspiera się na dużych słupach (tzw. pilotis). W budynku znajdują się też sklepy, miejsca do uprawiania sportu, pomieszczenia medyczne, edukacyjne i hotel. Płaski dach został zaprojektowany jako przestrzeń publiczna z wylotami wentylacji w formie rzeźbiarskiej oraz basenem. Wzdłuż długiej osi wewnątrz budynku co trzeci poziom biegną korytarze. Każde mieszkanie zajmuje dwa poziomy, rozciąga się od jednej strony budynku do drugiej i jest wyposażone w balkon.

W odróżnieniu od wielu wzorowanych na nim bloków mieszkalnych gorszego standardu, w których brak dużych powierzchni, przestrzeni komunalnej oraz parku, marsylski Unité d'Habitation zamieszkany jest przez klasę średnią.

Budynek jest wzniesiony z surowego betonu, ponieważ w czasach niedoboru materiałów po wojnie przewidywany stalowy szkielet okazał się zbyt drogi.

[edytuj] Inne realizacje i inspiracje

Unité d'Habitation w Berlinie

Projekt ten został powtórzony w czterech innych budynkach o takiej samej nazwie i bardzo podobnej konstrukcji. Jednostki mieszkaniowe zostały wybudowane także w Nantes (Rezé, 1955), Berlinie (Westend, 1957), Briey (1963) oraz Firminy (1965).

Budynek zainspirował projekty wielu kompleksów mieszkaniowych, w tym na przykład Alton West w Roehampton w Londynie czy Park Hill w Sheffield. Budynki te spotkały się z szeroką krytyką. Inne, bardziej udane inspiracje jednostką mieszkaniową to między innymi londyńskie budynki: Chamberlin, Powell & Bon's Barbican Estate (1982), Gordon Tait's Samuda Estate, Isle of Dogs (1965) czy Ernő Goldfinger's Trellick Tower (1972).

Materiał zastosowany w Cité Radieuse (béton brut) wywarł wpływ na kierunek architektoniczny o nazwie brutalizm.