Władimir Krejter
Z Wikipedii
Władimir Władimirowicz Krejter, ros. Владимир Владимирович Крейтер (ur. w 1888 r., zm. 23 czerwca 1950 r.) – rosyjski wojskowy (generał major), szef sztabu planowanego II Korpusu Armijnego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji, zaś faktycznie szef sztabu kozackiej brygady kawalerii gen. Antona W. Turkula pod koniec II wojny światowej
Ukończył w 1907 r. suworowski korpus kadetów, w 1909 r. nikołajewską szkołę kawaleryjską, a następnie nikołajewską akademię sztabu generalnego. Brał udział w I wojnie światowej jako oficer 1 sumskiego pułku kawalerii, oficer sztabowy w sztabie 3 dywizji kawalerii, a od kwietnia 1917 r. szef sztabu tej dywizji w stopniu pułkownika. Został odznaczony Orderem Św. Jerzego. W 1918 r. wstąpił do wojsk białych. W listopadzie tego roku został szefem samodzielnego oddziału w sztabie Armii Ochotniczej. 13 grudnia wszedł w skład komisji wojskowej do spraw rozpatrzenia projektu "nowej armii". Następnie służył w oddziale zarządu wojskowego generalnego sztabu wojsk białych. Od 22 lipca 1919 r. był szefem sztabu 1 dywizji kawalerii, a od 7 października tego roku dowódcą 2 brygady kawalerii w 2 dywizji kawalerii. W październiku 1920 r. został awansowany do stopnia generała majora. Po ewakuacji wraz z wojskami białych z Krymu do Gallipoli w listopadzie tego roku, zamieszkał w Serbii w miejscowości Panczewo. Wstąpił do armii jugosłowiańskiej, służąc na pocz. lat 20. w straży granicznej. Po zajęciu Jugosławii przez wojska niemieckie podjął współpracę z okupantami. We wrześniu 1941 r. wstąpił do nowo formowanego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. W 1943 r. współuczestniczył w organizowaniu rosyjskich oddziałów w służbie armii niemieckiej. Był zwolennikiem rosyjskiego ruchu wyzwoleńczego gen. Andrieja A. Własowa. Krótko przed zakończeniem wojny był wyznaczony szefem sztabu planowanego II Korpusu Armijnego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Faktycznie został szefem sztabu kozackiej brygady kawalerii formowanej przez gen. Antona W. Turkula na obszarze Austrii. Po wojnie uniknął repatriacji do ZSRR. Zamieszkał w zachodnich Niemczech, gdzie zmarł 23 czerwca 1950 r.
