Władymir Łazariewicz

Z Wikipedii

Władymir samanowicz Łazariewicz (ur. 14 września 1882 Białystok - zm. 20 czerwca 1938). Komdiw (dowódca dywizji, generał), podpułkownik armii carskiej.

Ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1912. W czasie I wojny światowej podpułkownik.

W 1918 dobrowolnie wstąpił do Armii Czerwonej. Walczył w wojnie domowej 1918 - 1920 na stanowiskach; szef sztabu 4 Armii (listopad 1918 - marzec 1919), w Południowej Grupie Wojsk Frontu Wschodniego (marzec - maj 1919), dowódca 4 Armii (maj - listopad 1919). Uczestniczył w kontrnatarciu przeciwko wojskom gen. A. Kołczaka. Od listopada 1919 do marca 1920 szef sztabu Frontu Zachodniego. Potem dowodził 3 Armią we Froncie Zachodnim (czerwiec -październik 1920), 4 Armią Frontu Południowego (październik 1920 - luty 1921). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Odznaczył sie w walkach pod Warszawą. Zdołał ocalić swoje dywizje w walkach nad Wisłą. Nie spełnił oczekiwań w bitwie nad Niemnem. Podczas bitwy pod Krwawym Borem utracił lączność ze swoją armią , co w znacznej mierze zdecydowało o rozmiarach jej kęski w bitwie pod Lidą

Od lutego 1921 do stycznia 1922 dowódca Frontu Turkiestańskiego, kierował walką z kontrewolucją "basmaczów". W l. dwudziestych i trzydziestych na różnych stanowiskach dowódczych i wykładowca, w tym w Akademii Sił Powietrznych. W l. 1925 - 1927 komendant tej akademii.

Padł ofiarą "wielkie czystki" stalinowskiej.

Odznaczenia: order Czerwonego Sztandaru dwukrotnie.

[edytuj] Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 14 Moskwa 1973. J. Odziemkowski Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 - 1920 oficyna Wydawnicza Rytm Warszawa 2004