Władysław Polański

Z Wikipedii

Władysław Polański (ur. 1924), generał dywizji Ludowego Wojska Polskiego.

Gen. bryg. od października 1963, gen. dyw. od października 1973.

Podczas II wojny światowej Żołnierz I Armii Wojska Polskiego. Brał udział w walkach na szlaku Lublin - Warszawa - Wał Pomorski. Po wojnie zajmował wiele wysokich stanowisk w instytucjach centralnych MON (był m. in. dyrektorem Wydawnictwa MON) oraz w aparacie politycznym wojska. W latach 60. Szef Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP - zastępca Szefa GZP WP. Jeden z animatorów komunistycznej propagandy w trakcie wydarzeń marca 1968. W latach 1969-1972 - sekretarz Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego. Długoletni komendant Wojskowej Akademii Politycznej, im. Feliksa Dzierżyńskiego (1972-1989).Uczelnia ta kształciła kadry dla aparatu politycznego LWP.

W książce "Generałowie" z 1992 gen. Edwin Rozłubirski przywołał nazwisko Polańskiego jako przykład karygodnej praktyki awansowania w okresie PRL do stopni generalskich oficerów - politruków, którzy nigdy nie dowodzili liniową jednostką wojskową.

Członek PPR, a od 1948 roku - PZPR.

Bibliografia:

• Kosk H. P., "Generalicja Polska", Warszawa, 2001, str. 93.
• Kowalski L., "Generałowie", Warszawa, 1992, str. 197.
• Kowalski L., "Generał ze skazą", Warszawa, 2001, str. 207-208.