Władysław Zamoyski (generał)
Z Wikipedii
Władysław Zamoyski hrabia, herbu Jelita (ur. w 1803 w Warszawie, zm. 11 stycznia 1868 w Paryżu) – generał wojsk polskich w powstaniu styczniowym, generał dywizji wojsk tureckich, generał brytyjski.
Syn Stanisława Kostki Zamoyskiego i Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej, brat hrabiego Andrzeja Zamoyskiego. Potomek hetmana wielkiego koronnego i kanclerza koronnego Jana Zamoyskiego. ojciec Władysława, fundatora Zakładów Kurnickich. Karierę rozpoczął w armii Królestwa Polskiego. Od 1824 oficer armii Królestwa Polskiego. Pełnił w niej funkcje sztabowe. W 1828 został adiutantem wielkiego księcia Konstantego. Bliski współpracownik, krewny i zaufany księcia A. J. Czartoryskiego. W czasie powstania listopadowego był adiutantem gen. Jana Skrzyneckiego, 6 kwietnia 1831 awansowany na podpułkownika. Pośredniczył w w rokowaniach, prowadzonych przez Radę Administracyjna Królestwa Polskiego z wielkim księciem Konstantym. Potem zameldował mu swoje odejscie do powstania. W ostatniej fazie powstania szef sztabu Korpusu gen. Girolamo Ramorino w stopniu pułkownika. Odegrał dwuznaczną rolę w jego zdradzieckiej rejteradzie i kapitulacji w Galicji. Po klęsce powstania udał się na emigrację do Francji. Był jednym z najbliższych współpracowników księcia Adama Jerzego Czartoryskiego i z jego ramienia kierował polityką zagraniczną Hotelu Lambert. Członek władz Związku Jedności Narodowej. [1] Członek Towarzystwa Monarchicznego Trzeciego Maja.
Od września 1832 do 24 czerwca 1839 był oficerem nowopowstałej armii belgijskiej.Od 1843 prezes Towarzystwa Monarchistycznego. W czasie Wiosny Ludów, organizował w latach 1848-1849 polskie oddziały we Włoszech, przy boku armii królestwa Sardynii razem z gen. W. Chrzanowskim, z gen. J. Bemem w Portugalii, gen. H. Dembińskim w Hiszpanii. Tworzył także sam oddziały w Turcji i Anglii. W Turcji w 1853 rozpoczął ożywiona działalność wojskowa rywalizując z Sadykiem Paszą. W czasie wojny krymskiej został gen. bryg. armii tureckiej, u boku której formował pozostający na żołdzie brytyjskim II Pułk Kozaków Sułtańskich (16 września 1855-31 lipca 1856). Generał z nominacji Wielkiej Brytanii. Żadnej roli na froncie nie odegrał, podtrzymywał jedynie niechlubne tradycje rozgrywek i waśni miedzy Polakami na obczyźnie. W czasie powstania styczniowego był oficjalnym przedstawicielem Rządu Narodowego w Londynie. Usiłował nakłonić Anglię do wsparcia powstania w Polsce, jednak bez rezultatu.
Od 1852 był mężem Jadwigi z Działyńskich, z którą miał synów Władysława i Witolda oraz córkę Marię.
Autor "Pamiętników".
[edytuj] Pisma
Jego pamiętniki i korespondencja ukazały się w sześciotomowym zbiorze Generał Zamoyski (1910-1930).
[edytuj] Bibliografia
H. P Kosk Generalicja polsjka t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.
