Włochatka

Z Wikipedii

Włochatka
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	sowy
Rodzina	puszczykowate
Gatunek	włochatka
Nazwa systematyczna
Aegolius funereus
(Linnaeus, 1758)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Zasięg występowania
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Włochatka (sowa włochata) (Aegolius funereus) - średni ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych, zamieszkujący północnoeuropejską tajgę oraz górskie bory świerkowe. W Polsce występuje w górach i na północy kraju, nielicznie również w rozległych borach pasa nizin i pojezierzy.

Cechy gatunku 

Brak różnic w upierzeniu pomiędzy płciami, lecz samice większe od samców. Kolista szlara jest jasnoszara, ciemniejsza w pobliżu oczu. Grzbiet oraz głowa brązowe, z brudnobiałymi, perłowatymi plamkami, które są większe na grzbiecie. Spód ciała biały z nieregularnymi rzędami brązowych, podłużnych plam. Nogi obficie opierzone.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 25 cm
rozpiętość skrzydeł 55-56 cm
waga ok. 90-200 g

Biotop 

Tajga i inne bory.

Gniazdo 

W opuszczonej dziupli dzięcioła czarnego lub rzadziej w budkach lęgowych.

Jaja 

Jeden lęg w roku, w marcu - maju samica składa 4 do 6 jaj.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 26 do 28 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 30 dniach.

Pożywienie 

Gryzonie, drobne ptaki i owady.

Ochrona 

Gatunek objęty ochroną.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.