Wahadło Foucaulta (powieść)
Z Wikipedii
Wahadło Foucaulta (wł. Il pendolo di Foucault) - wielowątkowa powieść sensacyjna autorstwa Umberta Eco. Wydana została po raz pierwszy w 1988, a w Polsce w 1993.
[edytuj] Tytuł
Tytuł powieści nawiązuje do wahadła skonstruowanego przez Jeana Bernarda Léona Foucaulta (ur. 18 września 1819 w Paryżu - zm. 11 lutego 1868) - wybitnego fizyka francuskiego. Wahadło Foucaulta zostało zademonstrowane w 1851 w Paryżu w celu ukazania zmian płaszczyzny ruchu wahania, co dowodzi ruchowi obrotowemu Ziemi. W Polsce analogiczne wahadła znajdują się w kościele św. Piotra i Pawła (Kraków), Wieży Radziejowskiego (Frombork), Zamku Książąt Pomorskich (Szczecin), Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (Toruń) oraz Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (Poznań)
[edytuj] Fabuła
Głównymi bohaterami dzieła są trzej mediolańczycy zainteresowani historią i hermetyzmem. Snują oni wspólnie hipotezy na temat templariuszy i różokrzyżowców. Wymyślają misterny plan przejęcia władzy nad światem, jaki rzekomo od wieków próbują zrealizować żądni zemsty spadkobiercy dziedzictwa templariuszy. Łączą w nim logicznymi zależnościami takie postacie jak: Hiram I, Abraham ben Szlomo Abulafia, Jacques de Molay, legendarny Christian Rosenkreuz, Hrabia de Saint-Germain, tytułowy Jean Bernard Léon Foucault i wiele innych. Zgłębianie teorii spiskowych staje się dla bohaterów powieści obsesją. Do zacierania się granic rzeczywistości przyczyniają się także tajemnicze postacie i intrygi, na jakie natrafiają w badanej przeszłości, jak również podczas samych badań. Prowadzi to do wydarzeń tragiczniejszych, niż mogliby przypuszczać.
