Wenancjusz Fortunat

Z Wikipedii

Wenancjusz Fortunat

Wenancjusz Fortunat, właśc. Venantius Honorius Clementianus Fortunatus (ok. 530- ok. 600) - poeta łaciński, biskup Poitiers, święty Kościoła katolickiego.

Urodził się w północnych Włoszech, edukację pobierał w Rawennie, gdzie poznał m.in. dzieła Wergiliusza, Horacego i Owidiusza oraz poetów chrześcijańskich. W latach 60. VI stulecia wyruszył do Galii, prawdopodobnie po to by zostać poetą na dworze Merowingów. Między 565 a 567 rokiem odbył (w podzięce za uzdrowienie z choroby oczu) pielgrzymkę do grobu świętego Marcina w Tours. Zyskał przyjaźń późniejszych świętych: biskupa Tours Grzegorza oraz przełożonej klasztoru w Poitiers Radegundy. Przyjął święcenia kapłańskie i został kapłanem wspólnoty zakonnej w Poitiers. Pod koniec życia, koło 597 roku, został biskupem tego miasta.

Zachowało się 11 ksiąg jego Pieśni, napisanych najczęściej dystychem elegijnym o treści zarówno religijnej, jak i świeckiej. Z wierszy religijnych najsławniejsze mówią o Krzyżu św. i zostały napisane z okazji przysłania przez cesarza Justyna II relikwii krzyża św. do Poitiers (są to: Vexilla Regis (Sztandary Króla) i Pange lingua gloriosi proelium certaminis). Jego Hymny używane są wciąż w liturgii katolickiej, np. O Redemptor, Sume Carmen wykonuje się w liturgii poświęcenia olejów w Wielki Czwartek. Z wierszy o treści świeckiej na uwagę zasługują: Epithalamium na wesele Siseberta, wiersze o zniszczeniu Turyngii oraz opis podróży Mozelą.

Wenancjusz Fortunat pozostawił też szereg życiorysów świętych, jak np.: Życie św. Marcina (poemat napisany wierszem heksametrowym), Życie św. Hilarego z Poitiers, Życie św. Germana z Paryża, Życiorys św. Marcelego z Paryża.

Wspomnienie przypada 14 grudnia. Przypominany jest wtedy jego dorobek, m.in. stworzone przez niego podstawy języka poetyckiego służącego wyrażaniu stanów mistycznych.

Bibliografia polska: