Justyn II (cesarz bizantyjski)
Z Wikipedii
Justyn II, Flavius Iustinus Iunior Augustus (ur. ok. 520, zm. 5 października 578) – cesarz bizantyjski od 565 do 578 roku.
Był siostrzeńcem cesarza Justyniana I. Jego żoną była Zofia, siostrzenica ostatniej cesarzowej - Teodory, członkini dynastii justyniańskiej. Dzięki niej zawdzięczał tron, wcześniej był marszałkiem dworu.
Rządy Justyna II upłynęły pod znakiem wojen z Persją, podczas których zniszczona bogata prowincja Syrię. Cesarz utracił również ogromne ziemie we Włoszech na rzecz Longobardów. Na północy imperium jego armie musiały walczyć z Awarami. W polityce wewnętrznej Justyn II ogłosił tolerancję religijną i złagodził system fiskalny Bizancjum.
Z powodu pogłębiającej się choroby psychicznej, Justyn zmuszony był wyznaczyć swojego następcę, który pomógłby mu w sprawowaniu rządów. Za radą swojej żony, pominął wszystkich swoich krewnych i wybrał generała Tyberiusza mianując go cezarem w grudniu 574. Zofia i Tyberiusz rządzili razem jako regenci przez 4 lata, podczas kiedy choroba Justyna ciągle się pogłębiała.
Poprzednik Justynian I Wielki |
Cesarz bizantyjski 565 - 578 |
Następca Tyberiusz II Konstantyn |