Wielkie Niemcy
Z Wikipedii
Wielkie Niemcy (niem. Großdeutschland albo Großdeutsches Reich) - pojęcie, które funkcjonowało w idei niemieckiego nacjonalizmu od XIX wieku.
Oznaczało Niemcy poszerzone o Austrię w przeciwieństwie do idei "Małych Niemiec", forsowaną przez Prusy, która wykluczała Austrię. Przyczyną różnych koncepcji, było istnienie dużych grup ludności nie-niemieckiej w Austrii.
Adolf Hitler w lecie roku 1932 sformułował ideę nowych Wielkich Niemiec. Miały one składać się z federacji środkowoeuropejskiej. Niemcy miały przyłączyć do siebie Bohemię, Morawy, Zachodnią Polskę oraz Austrię. Państwa ościenne zaś miały być krajami satelickimi, pozbawionymi własnej polityki ekonomicznej i możliwości suwerennego działania istniejącymi w:
- Związku Wschodnim (Ostbund: Polska, rejon Wołgi, państwa bałtyckie, Ukraina, Bałkany, Gruzja),
- Związku Północnym (Nordbund: Szwecja, Norwegia, Dania),
- Związku Zachodnim (Westbund: Francja, Flandria, Luksemburg, Holandia).
W czasie wojny w propagandzie III Rzeszy określano tak przedwojenne Niemcy, Austrię czeskie Sudety i tereny Polski włączone w czasie II wojny światowej do Niemiec. Po agresji hitlerowskiej na ZSRR do Wielkich Niemiec włączono też okolice Białegostoku i Grodna.
Do Wielkich Niemiec należały również tereny Generalnego Gubernatorstwa, po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej GG powiększono o tereny Galicji Wschodniej.
