Wiktor Boczkow

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Wiktor Michaiłowicz Boczkow (ur. 1900 - zm 1981) radziecki oficer, długoletni funkcjonariusz organów bezpieczeństwa OGPU/NKWD/MWD.

Urodzony w sierpniu 1900 roku, w rodzinie rosyjskiego chrześcijanina w Guberni Mogilewskiej. Ukończył różne kursy dowódcze w RKKA, także studia w Akademii Wojskowej im. Michaiła Wasiljewicza Frunze. Na początku lat dwudziestych służył w Armii Czerwonej, m.in. jako dowódca oddziału zwiadowców konnych w brygadzie kawalerii w 15 Armii.
Służbę w organach bezpieczeństwa rozpoczął bardzo wcześnie już w październiku 1922 roku, w Zjednoczonym Państwowym Zarządzie Politycznym. Z początku służył jako dowódca różnych jednostek pogranicznych OGPU. We wrześniu 1925 roku ukończył Wyższą Szkołę Pograniczną OGPU, w następnych latach dowodził różnymi strażnicami i oddziałami pogranicza, a od lipca 1930 do stycznia 1932 roku był naczelnikiem Kijowskiej Szkoły OGPU. Następnie służył na różnych stanowiskach m.in. jako naczelnik szkoły OGPU w Petrodworecu. Pod koniec 1938 roku został przeniesiony do Moskwy, do centrali NKWD na Łubiance, gdzie chwilowo objął stanowisko naczelnika Zarządu Głównego Więziennictwa NKWD. W grudniu 1938 roku, został mianowany naczelnikiem Wydziału 4 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych ZSRR - GUGB/NKWD. W czasie agresji ZSRR na Polskę w 1939 nadzorował z Białorusi koordynację działań grup operacyjno-czekistowskich na terytorium państwa polskiego. Od sierpnia 1940 roku do listopada 1943 roku, pełnił funkcję prokuratora, w tym samym czasie był także naczelnikiem Oddziału Specjalnego (OO) NKWD przy jednym z frontów. W latach 1944-1951 był naczelnikiem Głównego Zarządu Wojsk Konwojowych NKWD, od 1946 roku Głównego Zarządu Wojsk Konwojowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR. Następnie w latach 1951-1955 był naczelnikiem Zarządu Ochrony Gułag MWD ZSRR, a od 1955 roku do 1957 roku zastępcą naczelnika Gułag MWD ZSRR.
W swojej długiej karierze w organach OGPU/NKWD/MWD był wielokrotnie odznaczany m.in. Orderem Czerwonego Sztandaru w 1939 roku, Orderem Lenina w 1940 oraz w 1945 roku, Medalem Zasłużonych Pracowników NKWD w 1942 roku, Orderem Czerwonej Gwiazdy w 1944 roku, Orderem Suworowa 2 stopnia w 1945 roku.
Służbę ukończył w stopniu Generała lejtnanta.