Witold Marczuk
Z Wikipedii
Witold Marczuk ur. 1953 |
|
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego | |
Okres urzędowania | od 30 listopada 2005 do 12 września 2006 |
Przynależność polityczna | Bezpartyjny |
Poprzednik | Andrzej Barcikowski |
Następca | Bogdan Święczkowski |
Szef SWW | |
Przynależność polityczna | bezpartyjny, (związany z PIS) |
Okres urzędowania | od 4 października 2006 do 16 stycznia 2008 |
Poprzednik | Brak |
Następca | Maciej Hunia |
Witold Marczuk (ur. 16 sierpnia 1953 w Lublinie) – polski generał, polityk i działacz państwowy.
Ukończył studia na Wydziale Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. Pracował jako kierownik ośrodka Polskiego Związku Łowieckiego w Gradowie (1979-1980) i asystent w Akademii Medycznej w Gdańsku (1981-1984). W latach osiemdziesiątych działał w NSZZ "Solidarność". W czasie stanu wojennego był represjonowany.
Po 1989 pracował w Kancelarii Senatu. Później związał się z Porozumieniem Centrum. Blisko współpracował z Lechem Kaczyńskim. Pracował jako dyrektor Departamentu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, gdy kierował nim Kaczyński (1991)[1].
W 1992 został pierwszym szefem Generalnego Inspektoratu Celnego. Po pół roku został zdymisjonowany przez premier Hannę Suchocką. W 1995 postawiono mu zarzut zaniedbania, na skutek którego Skarb Państwa miał ponieść stratę w wysokości 8 milionów złotych. W 1999 prokuratura umorzyła śledztwo przeciwko niemu z braku dowodów. W międzyczasie, w 1998 ponownie objął stanowisko generalnego inspektora celnego, które zajmował zaledwie pół roku. Po raz trzeci tę funkcję pełnił w 2001. Wcześniej, w latach 1993-1994 doradzał szefowi Najwyższej Izby Kontroli Lechowi Kaczyńskiemu. Pełnił również funkcję dyrektora Biura Kontroli Telewizji Polskiej.
Po wyborze Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezydenta Warszawy został powołany na funkcję komendanta Straży Miejskiej m.st. Warszawy. 3 listopada 2005 został mianowany pełniącym obowiązki szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego[2], a 30 listopada 2005 – szefem ABW[3]. 12 września 2006 złożył dymisję z zajmowanego stanowiska. 4 października 2006 został powołany na stanowisko szefa Służby Wywiadu Wojskowego. W trakcie ceremonii wręczania odznaczeń oraz awansów funkcjonariuszom służb mundurowych w dniu 11 listopada 2007 został mianowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego na stopień generała brygady[4].
Przypisy
Szefowie Urzędu Ochrony Państwa: Krzysztof Kozłowski | Andrzej Milczanowski | Piotr Naimski | Andrzej Milczanowski | Jerzy Konieczny | Gromosław Czempiński | Andrzej Kapkowski | Jerzy Nóżka | Zbigniew Nowek | Zbigniew Siemiątkowski
Szefowie Wojskowych Służb Informacyjnych: Czesław Wawrzyniak | Marian Sobolewski | Bolesław Izydorczyk | Konstanty Malejczyk | Kazimierz Głowacki | Tadeusz Rusak | Marek Dukaczewski | Janusz Bojarski | Marek Dukaczewski | Janusz Bojarski | Jan Żukowski
Szefowie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego: Andrzej Barcikowski | Witold Marczuk | Bogdan Święczkowski | Jerzy Kiciński (p.o.) | Tomasz Klimek (p.o.) | Krzysztof Bondaryk (p.o.) | Krzysztof Bondaryk |
Szefowie Agencji Wywiadu: Zbigniew Siemiątkowski | Andrzej Derlatka | Andrzej Ananicz | Zbigniew Nowek | Andrzej Ananicz (p.o.) | Maciej Hunia (p.o.)
Szefowie Służby Wywiadu Wojskowego: Witold Marczuk | Maciej Hunia
Szefowie Służby Kontrwywiadu Wojskowego: Antoni Macierewicz | Grzegorz Reszka (p.o.) | Janusz Nosek (p.o.) | Janusz Nosek
Szefowie Centralnego Biura Antykorpucyjnego: Mariusz Kamiński