Wojciech Lenart
Z Wikipedii
Wojciech Lenart ps. "Michał" (ur. 20 lipca 1924 w Warszawie[1], zm. 13 września 1944 tamże) – podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach II plutonu "Alek" 2. kompanii "Rudy" batalionu "Zośka" Armii Krajowej.
Syn Pauliny i Bonawentury Lenarta – profesora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brat podporucznika podharcmistrza Jana Lenarta, który również poległ jako powstaniec.
Podczas okupacji hitlerowskiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. W powstaniu warszawskim walczył ze swoim oddziałem na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Poległ 13 września 1944 w walkach powstańczych przy ul. Książęcej 1 na Czerniakowie. Miał 20 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek baonu "Zośka" na Wojskowych Powązkach w Warszawie wraz z ppor. Januszem Wojtasiewiczem (ps. "Warda") i ppor. phm. Wiesławem Tyczyńskim (ps. "Olgierd").
Odznaczony Krzyżem Walecznych.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
