Zbigniew Uniłowski

Z Wikipedii

Zbigniew Uniłowski (ur. 1 maja 1909 w Warszawie, zm. 12 listopada 1937 tamże) - polski pisarz.

Urodził się w Warszawie, pochodził ze zdeklasowanej rodziny drobnomieszczańskiej. Po śmierci obojga rodziców (ojciec popełnił samobójstwo), nie ukończywszy nauki gimnazjalnej, pracował zarobkowo jako kilkunastoletni chłopiec, m.in. w charakterze pomocnika murarskiego, roznosiciela paczek u krawca, pikolaka w warszawskiej restauracji "Astoria". Tu w 1926 roku poznał go Karol Szymanowski, który umożliwił mu dalsze samokształcenie, ułatwił kontakty literackie. Od 1929 Uniłowski należał do grupy poetyckiej Kwadryga, której środowisko przedstawił w powieści obyczajowej z kluczem Wspólny pokój (1932, ekranizacja W. J. Hasa 1960). Powieść ukazała się w atmosferze skandalu, podobnie jak opowiadanie Dzień rekruta ("Wiadomości Literackie" 1934), uznane przez koła wojskowe za atak na armię. Już jako znany pisarz wyjechał w 1934 dzięki stypendium Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Ameryki Południowej (Brazylia), by zapoznać się z życiem tamtejszej Polonii. Z wyprawy, której rezultatem były dwa dzienniki reportażowe (Żyto w dżungli, 1936 i Pamiętnik morski, 1937), musiał wrócić przedwcześnie w związku ze skandalem, który wywołało jego opowiadanie Dzień rekruta. Zmarł nagle w Warszawie, mając 28 lat, na zapalenie opon mózgowych, w trakcie pracy nad powieścią autobiograficzną Dwadzieścia lat życia.