Zespół wątrobowo-płucny
Z Wikipedii
Zespół wątrobowo-płucny (ang. hepatopulmonary syndrome, HPS ) - występujący u pacjentów z nadciśnieniem wrotnym spadek utlenowania krwi. Zespół ten pojawia się przede wszystkim w przebiegu marskości wątroby (najczęstsza przyczyna nadciśnienia wrotnego) wskutek rozszerzenia naczyń płucnych, co skutkuje zaburzeniami wentylacji pęcherzyków płucnych do przepływu krwi w tych naczyniach.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Za przyczynę rozszerzenia naczyń płucnych uważa się wzmożone wydzielanie tlenku azotu przez komórki ich śródbłonka. Mechanizm nasilający ten efekt nie jest poznany.
[edytuj] Charakterystyczne cechy kliniczne
- platypnöe - nasilenie duszności w pozycji stojącej
- ortodeoksja - spadek utlenowania krwi w pozycji stojącej
[edytuj] Rozpoznanie
- hipoksemia < 65 mmHg
- gradient pęcherzykowo-tętniczy (różnica ciśnienia parcjalnego tlenu w pęcherzykach płucnych i krwi tętniczej) > 20 mmHg
- obniżony wskaźnik oksygenacji
- wykazane rozszerzenie naczyń płucnych w echokardiografii kontrastowej lub scyntygrafii perfuzyjnej
Powyższe parametry muszą być spełnione podczas oddychania przez chorego powietrzem atmosferycznym.
[edytuj] Leczenie
- tlenoterapia - leczenie objawowe
- przeszczepienie wątroby - jedyne skuteczne leczenie przyczynowe u chorych z marskością wątroby (przeciwwskazane w nadciśnieniu płucnym)
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków, 2005, ISBN 83-7430-031-0