Zgromadzenie (prawo)

Z Wikipedii

Zgromadzenie - w świetle przepisów polskiej Konstytucji prawo do zgromadzeń jest zaliczane do wolności o charakterze politycznym. Ustawa - Prawo o zgromadzeniach - definiuje zgromadzenie jako zgrupowanie co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska.

Na wolność zgromadzeń składa się:

• aspekt czynny - możliwość organizowania zgromadzenia (każdy z pełną zdolnością do czynności prawnych, osoby prawne, organizacje, grupy osób)
• aspekt bierny - możliwość uczestniczenia w zgromadzeniu (każdy, z wyjątkiem osób posiadających przy sobie broń, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne narzędzia)

Zgromadzenie organizowane na otwartej przestrzeni, dostępnej dla niekoreślonej liczby osób (tzw. zgromadzenie publiczne) wymaga uprzedniego zawiadomienia organu gminy najwcześniej na 30 dni, a najpóźniej na 3 dni przed planowanym zgromadzeniem.

Organ gminy ma obowiązek zakazać zgromadzenia w 2 przypadkach przewidzianych przez ustawę:

• gdy cel zgromadzenia lub jego odbycie naruszają ustawę lub kodeks karny
• gdy odbycie zgromadzenia może zagrażać zdrowiu lub życiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach

Każde zgromadzenie musi mieć przewodniczącego, który otwiera, kieruje i zamyka zgromadzenie. Jest nim z mocy prawa organizator. Prawo dopuszcza także powierzenie przez organizatora funkcji przewodniczącego innej osobie, jak i możliwość dokonania wyboru przewodniczącego przez uczestników zgromadzenia za jego zgodą. Ma on prawo rozwiązać zgromadzenie:

• gdy uczestnicy nie podporządkują się jego zarządzeniom
• gdy przebieg zgromadzenia narusza ustawę lub kodeks karny

Zgromadzenie może być również rozwiązane przez przedstawiciela organu gminy, jeżeli przewodniczący poinformowany o takiej konieczności nie chce tego uczynić. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że możliwość kontrmanifestacji przy użyciu siły nie może pozbawiać obywateli prawa do manifestacji (nie można wydać zakazu zgromadzenia) oraz, że prawo do kontrmanifestacji nie może sięgać dalej, niż prawo do zgromadzenia. Państwo ma chronić każdego, kto w legalny sposób korzysta ze swojej wolności zgromadzeń, a zakaz zgromadzenia nie może być wydany z powodu nie podzielania przez rządzących poglądów jego uczestników lub organizatorów.