Zofia Franio
Z Wikipedii
Zofia Franio (ur. 16 stycznia 1899 w Pskowie, zm. 25 listopada 1978 w Warszawie) – lekarz, oficer rezerwy, od listopada 1939 członkini SZP, następnie Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, a także Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Córka Michała.
Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim. W strukturze Armii Krajowej utworzyła grupę kobiecą – oddział dyspozycyjny mający za zadanie dbanie o zaopatrzenie dla całego Okręgu Kedywu. Podczas okupacji hitlerowskiej działała pod pseudonimem "Doktor". W powstaniu warszawskim kierowała żeńskim oddziałem saperów w Kobiecych Patrolach Minerskich, zajmującym się m.in. produkcją materiałów wybuchowych dla powstańców. Była również lekarzem dla oddziałów powstańczych na Woli, a następnie na Śródmieściu.
Została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Odznaczona również Orderem Virtuti Militari rozkazem Dowódcy AK nr 512 z 2 X 1944. Nr krzyża 13095[1].
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari - Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6