Zuchy
Z Wikipedii
Zuchy - najmłodsi członkowie grupy metodycznej w organizacji harcerskiej.
Spis treści |
[edytuj] Związek Harcerstwa Polskiego
Zuchy - członkowie grupy metodycznej ZHP w wieku 6-10 lat.
Podstawową jednostką organizacyjną dla zuchów jest gromada zuchowa.
W metodyce zuchowej drogę zucha wyznacza zdobycie poszczególnych gwiazdek zuchowych, oznaczanych gwiazdkami na baretce w kolorze chusty, pod Znaczkiem Zucha:
- 1 gwiazdka - oznacza zucha ochoczego,
- 2 gwiazdki - oznaczają zucha sprawnego,
- 3 gwiazdki - oznaczają zucha gospodarnego.
Linki zewnętrzne:
- Zespół Zuchowy Wydziału Programowego Głównej Kwatery ZHP
- Krąg Rady - serwis internetowy kadry zuchowej
[edytuj] Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej
Najmłodsze zuchy są w 1 klasie szkoły podstawowej, natomiast te najstarsze, które są już przekazywane do drużyny po 3 bądź 4 klasie. Gromadą zuchów zajmuje się drużynowy i przyboczni. Każda gromada ma swoją nazwę. Zuchy składają Obietnicę zuchową i przestrzegają Prawa Zucha. Zdobywają też sprawności oraz Gwiazdki zuchowe.
W metodyce zuchowej drogę zucha wyznacza zdobycie pierwszej, drugiej i trzeciej gwiazdki. Znaczek Zucha oraz Gwiazdki zuch nosi nad lewą kieszenią munduru.
Nazewnictwo w Organizacji Harcerek ZHR:
- 1 gwiazdka - oznacza zucha wtajemniczonego,
- 2 gwiazdki - oznaczają zucha sprawnego,
- 3 gwiazdki - oznaczają zucha opiekuńczego .
W Organizacji Harcerzy ZHR Nazwy to kolejno zuch pierwszej, drugiej, trzeciej gwiazdki.
Linki zewnętrzne:
[edytuj] Inne organizacje harcerskie
W SHK "Zawisza" stosuje się inne nazewnictwo dla tej grupy wiekowej, początkowo żaki po wstąpieniu do FSE wilczki.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
[edytuj] Historia ruchu zuchowego w Polsce
Pierwsze próby pracy z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym podejmowano w Polsce jeszcze przed I wojną światową. Tworzono wówczas zastępy "biszkoptów". Latem 1914 Olga Małkowska utworzyła w Zakopanem gromadę żeńską "krasnoludków". W historii ZHP uważa się to za moment narodzin polskiego ruchu zuchowego dziewcząt.
W 1917 hm. Jan Mauersberger podjął próbę opracowania nowego systemu wychowania najmłodszych członków ZHP i zaproponował, by nazwać ich zuchami. Pomysły Mauersberga uporządkowała Jadwiga Zienkiewiczówna w roku 1918 w książce pt. "Związek zuchów, czyli młodych harcerzy". W tym samym roku zaczęły powstawać pierwsze gromady Wilcząt w Polsce. Tworzyło je przede wszystkim harcerstwo męskie, korzystając z doświadczeń angielskiej organizacji skautowej. Organizowane były w miastach i skupiały chłopców w wieku 8 - 12 lat ze środowisk inteligenckich. Oficjalną odznaką przynależności do gromady była główka wilczka noszona na berecie.
Ruch zuchowy żeński przejął inicjatywę opracowywania metodyki pracy gromad i w 1920 w gromadzie "Szafirowych zuchów" z Włocławka powstał pomysł oznaczania stopni zuchowych srebrnymi gwiazdkami umieszczanymi nad górną kieszenią mundurka. Od 1922 wprowadzono też słowa "obietnica" zamiast "przyrzeczenie", "zuch" zamiast "wilczek" oraz "gromada" zamiast "drużyna".
W 1923 roku ukazał się w przekładzie Tadeusza Strumiłły pierwszy tomik "Wilcząt" Roberta Baden-Powella, który został uznany za podstawowy podręcznik do pracy z zuchami. Jego drugą część "Sprawności wilczęce" wydano w 1928 roku.
W wyniku prac prowadzonych w organizacji żeńskiej utworzono w głównej Kwaterze Żeńskiej Wydział Zuchów, który opracował nowe wytyczne programowe obowiązujące w całej organizacji, m.in. mające dziewięć punktów Prawo Zucha, programy 4 gwiazdek zuchowych oraz regulamin mundurowy dla zuchów.
W 1927 w organizacji żeńskiej było 45 gromad zuchowych, w męskiej zaś 7 drużyn wilcząt. W tymże roku pojawiła się też koncepcja przejęcia przez ruch zuchowy żeński gromad wilczęcych. Nie doszło do realizacji tego pomysłu ponieważ różnice w metodyce były zbyt duże.
Na początku lat 30. tworzeniem nowej koncepcji pracy z zuchami zajął się hm. Aleksander Kamiński, wykorzystując poprzednie doświadczenia. W 1931 roku na kursie wodzów gromad wprowadził zabawy o nowej tematyce, bliskiej dzieciom. Były one proste, odpowiadające ówczesnej rzeczywistości. Tak jak rok 1926 był przełomowy dla ruchu zuchowego dziewcząt, tak rok 1931 zadecydował o rozwoju gromad zuchowych chłopców. W 1932 ukazała się jego książka pt. "Antek Cwaniak", drukowana poprzednio w odcinkach w czasopiśmie harcerskim "Na Tropie". Kamiński zawarł w niej główne założenia metodyki zuchowej. Książka ta w znaczący sposób wpłynęła na pracę zuchową Organizacji Harcerzy ZHP, stała się podręcznikiem - czytanką wodzów zuchowych. W tym roku liczba zuchów przekroczyła 25 tys. w 833 gromadach.
Tak żywiołowy wzrost liczby zuchów spowodował konieczność intensywnego szkolenia kadry. W 1933 ukazała się kolejna książka Aleksandra Kamińskiego - "Książka wodza zuchów" - podręcznik pracy z zuchami. W październiku 1933 powstała pierwsza stała szkoła instruktorów zuchowych w Nierodzimiu. Szkoła ta w latach 1933-1937 wychowała kilkuset instruktorów zuchowych. Ukazywały się dodatki zuchowe do pism harcerskich: w "Skaucie" - "Leśny Duszek" od 1934; w "Na Tropie" - "Na tropie Zuchów" od 1922 roku. W 1937 zostały one połączone w samodzielne pismo "Zuch" wydawane przez Zarząd Oddziału Lwowskiego ZHP. W latach 30. dokonywał się żywiołowy rozwój gromad zuchowych, w 1935 było już 40 tys. zuchów i 16 tys. zuchen. Jednocześnie ujednolicano i ulepszano formy pracy. W styczniu 1935 ustalono cztero punktowe Prawo Zuchowe. W latach 30. do zuchów należały dzieci w wieku 8-11 lat. Odznaką Zuchową była głowa wilczka. Istniały 3 stopnie zuchowe - zuch 1, 2 lub 3 gwiazdki, oraz 25 sprawności zuchowych dla dziewcząt, a 18 dla chłopców. Zawołaniem zuchów było "Czuj!".
W 1938 było 31,4 tys. zuchów i 15 tys. zuchen. W okresie II wojny światowej gromady zuchowe były organizowane na emigracji. Od 1945 ruch zuchowy był intensywnie odbudowywany. W 1947 w Organizacji Harcerzy było 808 gromad zuchowych, które liczyły 19,7 tys. zuchów.
Opracowana przez Aleksandra Kamińskiego metoda zuchowa i dorobek ruchu z lat wcześniejszych stały się podstawą współczesnej metodyki zuchowej i pracy tej grupy wiekowej.
[edytuj] Zobacz też:
Inne grupy członkowskie:
- harcerki i harcerze
- harcerki i harcerze starsi
- wędrownicy i wędrowniczki
- instruktorzy
- starszyzna harcerska
- seniorzy
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: metodyka zuchowa, historia ruchu zuchowego, różnice w organizacjach harcerskich w Polsce, ruch zuchowy na świecie. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
