Franciszek Gągor
Z Wikipedii
Franciszek Gągor | |
generał | |
Urodzony | 8 września 1951 Koniuszowa |
Kariera wojskowa | |
W służbie od | 1969 |
Stanowiska | szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego |
Najważniejsze bitwy i wojny | I wojna w Zatoce Perskiej |
Odznaczenia | |
Franciszek Gągor (ur. 8 września 1951) - polski generał i doktor nauk wojskowych, oficer Wojsk Lądowych, specjalista w dziedzinie rozpoznania i operacji pokojowych, od 2006 szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie
Franciszek Gągor urodził się 8 września 1951 w Koniuszowej koło Nowego Sącza w Małopolsce. W latach 1969-1973 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Jest także absolwentem filologii angielskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1983) oraz studiów strategicznych w Akademii Obrony NATO w Rzymie (2001). W 1998 w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie obronił rozprawę nt. "Międzynarodowe operacje pokojowe oraz ich miejsce we współczesnej doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej" i uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. W 2002 odbył Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie.
[edytuj] Służba wojskowa
Po promocji oficerskiej został skierowany do 2 Pułku Czołgów Średnich, w którym służył na stanowisku dowódcy plutonu rozpoznania, a następnie dowódcy kompanii rozpoznania. W 1978 wyznaczono go starszym wykładowcą w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych. Od 1988 do 1990 był starszym oficerem operacyjnym ds. kontyngentów wojskowych w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego, a następnie pracował w Zarządzie Wojskowych Spraw Zagranicznych.
W latach 1976-1977, będąc starszym oficerem operacyjnym, brał udział w misji pokojowej 2. Doraźnych Sił Pokojowych ONZ w Egipcie (UNEF II - Second United Nations Emergency Force). Od 1980 do 1985 kierował Pionem Operacyjnym polskiego kontyngentu na Misji Obserwacyjnej Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF - United Nations Disengagement Observer Force), natomiast w latach 1989-1990 pełnił funkcję zastępcy szefa Logistyki Sił Narodów Zjednoczonych w tej operacji. W 1991 został zastępcą dowódcy polskiego kontyngentu w Operacji "Pustynna Burza", a w 1992 służył jako zastępca dowódcy sektora Misji Obserwacyjnej ONZ w Iraku i Kuwejcie (UNIKOM - United Nations Iraq-Kuwait Observation Mission).
W 1992 objął stanowisko szefa Oddziału Operacji Pokojowych Zarządu Wojskowych Spraw Zagranicznych, które w 1993 przemianowano na szefa Oddziału Misji Pokojowych Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych. Następnie kontynuował służbę w Departamencie Wojskowych Spraw Zagranicznych Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie był kolejno dyrektorem Biura Kontroli Zbrojeń i Misji Międzynarodowych - zastępcą dyrektora Departamentu (1993-1996) oraz dyrektorem Departamentu (1996-1999). W 1999 został szefem Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie.
W 2003, w randze zastępcy sekretarza generalnego ONZ, kierował Misją Obserwacyjną ONZ w Iraku i Kuwejcie, po czym pełnił funkcję dowódcy Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. W latach 2004-2006 był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli. 27 lutego 2006 został szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Był awansowany kolejno na stopnie oficerskie:
- podporucznika - 1973
- porucznika - 1976
- kapitana - 1980
- majora - 1985
- podpułkownika - 1989
- pułkownika - 1993
- generała brygady - 1997
- generała dywizji - 2003
- generała broni - 2006
- generała - 2006.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
- Medal W Służbie Pokoju za misję pokojową ONZ na Bliskim Wschodzie (UNEFII In The Service Of Peace Medal)
- Medal W Służbie Pokoju za misję ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF In The Service Of Peace Medal)
- Medal W Służbie Pokoju za iracko-kuwejcką misję obserwacyjną ONZ (UNIKOM In The Service Of Peace Medal)
- Odznaka Skoczka Spadochronowego
[edytuj] Życie prywatne
Franciszek Gągor jest żonaty oraz ma dwoje dzieci. Biegle włada językiem angielskim, zna także język rosyjski i francuski. Interesuje się historią i tenisem ziemnym. Wraz z Krzysztofem Paszkowskim napisał książkę pt. "Międzynarodowe operacje pokojowe w doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej" (wyd. 1999).
[edytuj] Bibliografia
- Strona internetowa Ośrodka Informacji ONZ - http://www.unic.un.org.pl
- Strona internetowa Ministerstwa Obrony Narodowej - http://www.wp.mil.pl
- Strona internetowa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - http://www.sgwp.wp.mil.pl
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia gen. Franciszka Gągora na stronie internetowej Ministerstwa Obrony Narodowej
- Wpis w bazie ludzi nauki portalu nauka-polska.pl (OPI)
Poprzednik p.o. gen. broni Mieczysław Cieniuch |
szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego od 2006 |
Następca - |
Historia | Jednostki organizacyjne | Generałowie
1 Dywizja Zmechanizowana | 12 Dywizja Zmechanizowana | 16 Dywizja Zmechanizowana | 11 Dywizja Kawalerii Pancernej | Pomorski Okręg Wojskowy | Śląski Okręg Wojskowy | Wyższa Szkoła Oficerska | Szkoła Podoficerska w Poznaniu | Szkoła Podoficerska we Wrocławiu | Szkoła Podoficerska w Zegrzu | Centrum Szkolenia w Poznaniu | Centrum Szkolenia w Drawsku Pomorskim
|