Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej

Z Wikipedii

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: dodać informacje, zweryfikować ilość uzbrojenia. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

SZ RP
Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Państwo	Polska
Historia
sformowanie	12 października 1918
pierwszy dowódca	gen. Tadeusz Rozwadowski
święto	15 sierpnia
Dane podstawowe
wiek poboru	18
aktualny dowódca	Najwyższy zwierzchnik SZ RP Lech Kaczyński Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich Szef Sztabu Generalnego WP Franciszek Gągor
podporządkowanie	Ministerstwo Obrony Narodowej
liczebność	155 000
Wojskowy budżet
kwota	23 625 382 000 zł.

Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, nieoficjalnie Wojsko Polskie - główna struktura obronna Polski mająca za zadanie zapewnienie bezpieczeństwa krajowi i obywatelom w wyniku ataku ze strony obcego kraju. Głównym dowodzącym wojska polskiego jest prezydent RP wraz z ministrem obrony. Siły Zbrojne dzielą się na: Wojska Lądowe, Siły Powietrzne oraz Marynarkę Wojenną.

Spis treści 1 Historia WP po roku 1918 1.1 Wojna polsko-bolszewicka 1.2 II wojna światowa 1.3 Ludowe Wojsko Polskie 1.4 Wojsko Polskie po roku 1989 2 Zadania i struktura Sił Zbrojnych RP 2.1 Zadania 2.2 Struktura i dowodzenie 2.3 Skład 3 Misje zagraniczne 4 Wojska Lądowe 4.1 Wyposażenie Wojsk Lądowych 4.2 Lotnictwo Wojsk Lądowych 5 Siły Powietrzne 5.1 Uzbrojenie 6 Marynarka Wojenna 6.1 Główne zadania 6.2 Okręty 6.3 Lotnictwo Marynarki Wojennej 7 Przypisy 8 Źródła 9 Zobacz też 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia WP po roku 1918

[edytuj] Wojna polsko-bolszewicka

Wojna polsko-bolszewicka rozpoczęła się 14 lutego 1919 starciem koło miasteczka Mosty na Białorusi. Wtedy to siły polskie starły się z Armią Czerwoną. Na początku marca formacje zgrupowań polskich przeszły do akcji zaczepnej, opanowały na wschodzie Słonim (2 marca) i Pińsk (5 marca), a na północy dotarły pod Lidę, gdzie zatrzymały się na kilka tygodni. Dalsze decyzje w sprawie działań na wschodzie zostały podjęte w pierwszej dekadzie kwietnia, zgodnie z wolą Józefa Piłsudskiego, który uznał konieczność przejęcia inicjatywy na Ukrainie.

Piłsudski podjął decyzję o wyruszeniu na Kijów. 28 kwietnia, wojska polskie stanęły na linii: Czarnobyl-Koziatyń-Winnica-granica rumuńska. Po tygodniowym odpoczynku wojska polskie stanęły u bram Kijowa, nie napotykając żadnego oporu nieprzyjaciela. 3 maja żołnierze wojska polskiego wzięło do niewoli oficera radzieckiego. Następnego dnia, Armia Czerwona zaczęła śpiesznie opuszczać Kijów, a Wojsko Polskie przedefilowało ulicami Kijowa. Do poważniejszych starć doszło na moście spinającym Dniepr, lecz po krótkiej wymianie ognia polscy żołnierze przeszli przez rzekę i zajęli lewobrzeżny przyczółek sięgający 15 km w głąb terytorium wroga. Po raz pierwszy od 250 lat wojsko polskie przeszło triumfalnie przez Złote Wrota Kijowa. Cała prawobrzeżna Ukraina została wzięta kosztem 150 zabitych i 300 rannych.

Na przełomie czerwca i lipca Armia Czerwona przeszła do ofensywy, przełamując Polski front. W sierpniu 1920 Rosjanie dotarli do Lwowa, a następnie wyruszyli w kierunku Warszawy. Jednym z ważniejszych epizodów bitwy warszawskiej było zdobycie przez kaliski 203 Pułk Ułanów jednej z dwóch sowieckiej radiostacji. Posłużyły one do rozszyfrowania przyszłych działań wojennych Rosjan.

16 sierpnia 1920 rozpoczęło się uderzenie polskiej 4. Armii znad Wieprza na tyły sowieckich armii atakujących Warszawę. Po przełamaniu słabej obrony Grupy Mozyrskiej, jednostki polskie praktycznie bez oporu wyszły na linię Bugu. W tym samym czasie reszta wojsk polskich przeszła do kontrofensywy na całej długości frontu. 5 Armia znad Wkry uderzyła na XV i III Armie bolszewickie. Wskutek wspomnianego wyżej braku łączności z dowództwem i zmęczenia żołnierzy, większa część wojsk sowieckich przeszła do nieskoordynowanego odwrotu. III korpus kawalerii Gaj-Chana oraz część 4. i 15. armii (6 dywizji) nie mogąc się przebić na wschód 24 sierpnia 1920 przekroczyła granicę niemiecką i została internowana na terytorium Prus Wschodnich.

W wyniku bitwy warszawskiej straty strony polskiej wyniosły: ok. 4500 zabitych, 22 tys. rannych i 10 tys. zaginionych. Szkody wyrządzone sowietom nie są znane. Przyjmuje się, że ok. 25 tys. bolszewików poległo lub było ciężko rannych, 60 tys. trafiło do polskiej niewoli, zaś 45 tys. zostało internowanych przez Niemców.

[edytuj] II wojna światowa

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: dodać informacje. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

[edytuj] Ludowe Wojsko Polskie

Za początek Ludowego Wojska Polskiego uważa się rok 1949, kiedy to na stanowisko ministra obrony narodowej powołany został Konstanty Rokossowski. Przyczynił się on do sformowania: czterech dowództw korpusów armijnych, dwóch dowództw korpusów lotniczych, dziesięciu dywizji lotniczych, dwie dywizji zmechanizowanych, siedmiu dywizji piechoty, pięciu dywizji artylerii przeciwlotniczej, trzech brygad artylerii przeciwpancernej, trzech brygad przeciwdesantowych oraz sześciu pułków czołgów.

W okresie PRL, Ludowe Wojsko Polskie uczestniczyło w tłumieniu protestów robotniczych i wystąpień niepodległościowych, m. in. w czasie wydarzeń poznańskiego czerwca 1956, dowodzący wówczas jednostkami LWP gen. Stanisław Popławski był bezpośrednio odpowiedzialny za śmierć 74 osób i ponad 500 rannych demonstrantów. LWP brało także udział w pacyfikacji Wybrzeża w grudniu 1970, rozkaz do włączenia się jednostek wojska do tłumienia wystąpień robotniczych wydał wówczas gen. Wojciech Jaruzelski. LWP brało również udział w agresji na Czechosłowację w 1968, w ramach tzw. operacji "Dunaj", propagandowo przedstawianej jako interwencja "w obronie zdobyczy socjalizmu".

W 1981 jednostki LWP uczestniczyły także w pacyfikacji opozycji antykomunistycznej, po wprowadzeniu w dniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego. W dniu ogłoszenia stanu wojennego w bezpośrednich działaniach wzięło udział 70 000 żołnierzy, 1750 czołgów, 1400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych, oraz kilka tysięcy samochodów wojskowych (ok. 9000 razem z pojazdami milicyjnymi).

W marcu 1982, zwolniono do rezerwy żołnierzy tzw. III rocznika, których wcześniej zatrzymano w wojsku w związku z planowanym wprowadzeniem stanu wojennego. Wówczas gen. Wojciech Jaruzelski nakazał podwyższyć o 25% limit mianowań na stopień pułkownika LWP, co spowodowało ogromne przerosty w korpusie osobowym armii.

[edytuj] Wojsko Polskie po roku 1989

Od 1989 wojsko polskie przechodzi gruntowną modernizację. Wymieniany jest przestarzały sprzęt wojskowy, oraz likwidowany jest pobór. Co roku zwiększany jest także budżet MON-u (co roku średnio o 10%). Rocznie zwiększa się również liczba żołnierzy zawodowych. Od 2005 do uzbrojenia Polski stopniowo dołączają myśliwce F-16, pojazdy KTO Rosomak, śmigłowce SW-2 oraz rakiety SPIKE. Siły zbrojne RP ponadto biorą udział w wielu misjach zagranicznych.

[edytuj] Zadania i struktura Sił Zbrojnych RP

Prezydent Lech Kaczyński dokonuje przeglądu oddziałów Wojska Polskiego przed defiladą w dniu Święta Wojska Polskiego 15 sierpnia 2007 w Warszawie

Polski żołnierz w Iraku

Struktura polskich wojsk lądowych

[edytuj] Zadania

"Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. Siły Zbrojne zachowują neutralności w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli."

"Siły Zbrojne ponadto mogą brać udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, działaniach antyterrorystycznych, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu."

[edytuj] Struktura i dowodzenie

Najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.

Całokształtem działalności Sił Zbrojnych w czasie pokoju kieruje Minister Obrony Narodowej. Swoje zadania minister wykonuje przy pomocy Ministerstwa Obrony Narodowej, w skład którego wchodzi Sztab Generalny Wojska Polskiego.

Siłami Zbrojnymi, w czasie pokoju, w imieniu Ministra Obrony Narodowej, dowodzi szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, który pod względem pełnionej funkcji jest najwyższym żołnierzem w czynnej służbie wojskowej.

W czasie wojny Siłami Zbrojnymi oraz innymi podporządkowanymi jednostkami organizacyjnymi dowodzi Naczelny dowódca sił zbrojnych, który jest mianowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i podlega mu bezpośrednio.

[edytuj] Skład

W skład Sił Zbrojnych wchodzą jako ich rodzaje:

Wojska Lądowe,

Siły Powietrzne,

Marynarka Wojenna.

Rodzaje Sił Zbrojnych składają się z jednostek wojskowych i związków organizacyjnych różnych rodzajów wojsk i służb.

W skład Sił Zbrojnych wchodzi również Żandarmeria Wojskowa jako ich wyodrębniona i wyspecjalizowana służba.

Odrębnym element Sił Zbrojnych (poza strukturami rodzajów wojsk) jest również Dowództwo Garnizonu Warszawa w skład którego wchodzą jednostki zabezpieczenia stołecznego garnizonu oraz kilka innych jednostek na terenie kraju (głównie łączności i dowodzenia). W razie ogłoszenia powszechnej lub częściowej mobilizacji oraz w razie wojny częścią Sił Zbrojnych stają się Służba Kontrwywiadu Wojskowego i Służba Wywiadu Wojskowego.

Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór nad Akademią Obrony Narodowej w Warszawie.

W dniu 1 października 2007 SZ RP liczyły ok. 155 000 żołnierzy w czynnej służbie.

Według danych Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON, w dniu 1 października 2007 w WP pełniło służbę ok. 95.000 żołnierzy zawodowych, w tym ok.:

• 155 generałów,
• 30 000 oficerów,
• 50 000 podoficerów zawodowych,
• 15 000 szeregowych zawodowych.

[edytuj] Misje zagraniczne

• Irak: Operacja Iracka Wolność - 900 żołnierzy (w tym 22 poniosło śmierć)
• Afganistan: ISAF - 1600 żołnierzy (w tym 4 poniosło śmierć)
• Liban: UNIFIL - 640 żołnierzy (w tym 7 poniosło śmierć)
• Wzgórza Golan, Syria: UNDOF - 370 żołnierzy (w tym 8 poniosło śmierć)
• Bośnia i Hercegowina: EUFOR - 195 żołnierzy
• Kosowo: KFOR - 320 żołnierzy
• Państwa bałtyckie: PKW Orlik 2 w ramach operacji Baltic Air Policing - 100 żołnierzy i 4 samoloty MiG-29 (do 30 czerwca 2008 r.)
• Czad: MINURCAT - 60 żołnierzy (grupa przygotowawcza)

[edytuj] Wojska Lądowe

Wojska Lądowe przeznaczone są do zapewnienia obrony przed atakiem lądowo-powietrznym w dowolnym rejonie Polski, na każdym kierunku, w obliczu każdej formy zagrożenia. Wojska Lądowe podzielone są na następujące rodzaje wojsk:

• wojska pancerne i zmechanizowane,
• wojska aeromobilne,
• wojska rakietowe i artylerii,
• wojska obrony przeciwlotniczej,
• wojska inżynieryjne
• wojska chemiczne,
• wojska łączności i informatyki,

oraz inne oddziały i pododdziały rozpoznania i walki elektronicznej, pododdziały działań psychologicznych i pododdziały logistyczne. W Wojskach Lądowych istnieje system logistyczny zabezpieczający proces szkolenia pokojowego, funkcjonowania jednostek wojskowych oraz ich przygotowania do prowadzenia działań bojowych. W Wojskach Lądowych można wyróżnić także wojska obrony terytorialnej i jednostki piechoty górskiej. Struktura i organizacja Wojsk Lądowych odpowiada standardom NATO. Na organizację polskiej armii składają się 2 okręgi wojskowe:

• Śląski Okręg Wojskowy,
• Pomorski Okręg Wojskowy.

Trzonem Wojsk Lądowych są 4 dywizje ogólnowojskowe(3 zmotoryzowane, 1 pancerna), oraz brygady artylerii, kawalerii powietrznej, saperów, desantowo-szturmowe itp.

[edytuj] Wyposażenie Wojsk Lądowych

stan aktualny podany przez MON - 20.05.2007

• 1) czołgi (T-72, PT-91, Leopard 2A4) - 946
• 2) wozy bojowe (BWP, BWR, KTO Rosomak, HMMWV, BRDM-2) - 1985
• 3) artyleria (122 mm Haubica Samobieżna 2S1 Goździk,152 mm Armatohaubica wz. 1977 Dana, 122 mm wyrzutnia rakietowa BM-21 Grad-1/RM70, moździerze (LM-60D, LM-60KC, M-98), ppanc (Spike-LR, Metys, Fagot, Komar), ponadto ciągnione zestawy artyleryjskie różnych kalibrów) - 1217

[edytuj] Lotnictwo Wojsk Lądowych

stan z 1 października 2006

• Mi-2 (46)
• Mi-8 (24)
• Mi-17 (13)
• Mi-24 (32)
• W-3 Sokół (37)

[edytuj] Siły Powietrzne

Polski F-16 na lotnisku na Krzesinach

Samolot MiG-29

W-3 Sokół

CASA C295

OORP "Heweliusz" i "Bałtyk"

Głównym zadaniem Sił Powietrznych, jest prowadzenie operacji mających na celu uzyskanie przewagi w powietrzu i wspieranie oddziałów innych Rodzajów Sił Zbrojnych. Składają się z Wojsk Lotniczych, Wojsk Obrony Przeciwlotniczej i Wojsk Radiotechnicznych.

Ich prekursorem były siły powietrzne Błękitnej Armii podczas I wojny światowej. Do 1 lipca 2004 nosiły nazwę: Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej (WLOP RP), które z kolei zostały utworzone 1 lipca 1990 przez połączenie dwóch rodzajów sił zbrojnych: Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.

[edytuj] Uzbrojenie

stan etatowy z 2007 (w nawiasie dane z 1 października 2006)^[1]

• MiG-29 32 (32)
• Su-22 48 (48)
• An-2 10 (11)
• An-26 5 (5)
• An-28 12 w tym 10 PZL M28B Bryza (12 w tym 10 PZL M28B Bryza)
• CASA C-295M 8 (8)
• Tu-154M 2 (2)
• Jak-40 4 (4)
• TS-11 Iskra 54 (78)
• PZL-130 Orlik 28 (28)
• Mi-2 16 (12)
• Mi-8 12 (12)
• W-3 Sokół 23 (23)
• Bell 412HP 1 (1)
• F-16C/D Jastrząb 41 (dostawy 8 w 2006, 22 w 2007 i 14 w 2008)

Maszyny które weszły do służby po 1 października 2006

• SW-4 (2, dostarczone na początku 2006)

[edytuj] Marynarka Wojenna

[edytuj] Główne zadania

• ochrona polskich interesów na morzu, szczególnie w wyłącznej strefie ekonomicznej we współpracy z Morskim Oddziałem Straży Granicznej;
• zapewnienie bezpiecznej żeglugi w polskiej strefie odpowiedzialności;
• ochrona ekologiczna polskich obszarów morskich;
• ratowanie życia na morzu w polskiej strefie odpowiedzialności, ale także poza nią;

• realizacja polskiej morskiej racji stanu;
• demonstrowanie obecności na morzu w polskiej strefie zainteresowania państwa;
• współpraca z zagranicznymi siłami morskimi, szczególnie państwami Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego ( NATO );
• udział w operacjach pokojowych i antyterrorystycznych;
• szkolenie i przygotowywanie sił do realizacji zadań bojowych na wypadek zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa;

• utrzymanie odpowiednio wysokiej gotowości bojowej na wypadek wojny;
• odpowiednio wczesne wykrycie zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa od strony morza;
• obrona państwa podczas wojny przed atakiem od strony morza;
• utrzymanie panowania na morzu podczas wojny w odpowiedniej strefie obrony przy współdziałaniu z Siłami Powietrznymi;
• obrona wybrzeża i terenów nadmorskich przy współpracy z Wojskami Lądowymi i Siłami Powietrznymi

[edytuj] Okręty

• okręt podwodny projektu 877E, typu Kilo - ORP Orzeł (291)
• 4 okręty podwodne projektu 207, typu Kobben - OORP Sokół (294) Sęp (295), Bielik (296), Kondor (297)
• 2 fregaty rakietowe typu Oliver Hazard Perry - OORP gen. K. Pułaski (272), Gen. T. Kościuszko (273)

• korweta dozorowa projektu 620, typu Kaszub - ORP Kaszub (240)
• 2 korwety rakietowe projektu 1241RE, typu Mołnia - OORP Metalowiec (436), Rolnik (437)
• 3 korwety rakietowo-artyleryjskie projektu 660, typu Orkan - OORP Orkan (421), Piorun (422), Grom (423)
• 3 niszczyciele min projektu 206FM, typu Mewa - OORP Flaming (621), Mewa (623), Czajka (624)
• trałowiec projektu 207DM, typu Gopło - ORP Gopło (630)
• 12 trałowców projektu 207P, typu Gardno - OORP Gardno (631), Bukowo (632), Dąbie (633), Jamno (634), Mielno (635), Wicko (636), Resko (637), Sarbsko (638), Necko (639), Nakło (640), Drużno (641), Hańcza (642)
• 1 niszczyciel niszczyciel typu Grom - ORP Błyskawica (okręt muzeum)
• 4 trałowce projektu 207M, typu Mamry - OORP Mamry (643), Wigry (644), Śniardwy (645), Wdzydze (646)
• 5 okrętów transportowo-minowych projektu 767, typu Lublin - OORP Lublin (821), Gniezno (822), Kraków (823), Poznań (824), Toruń (825)
• 2 okręty rozpoznania radioelektronicznego projektu 863, typu Nawigator - OORP Nawigator (262), Hydrograf (263)
• okręt szkolny (barkentyna) projektu B79/II - ORP Iskra (253)
• okręt szkolny projektu 888, typu Wodnik - ORP Wodnik (251)
• 2 okręty ratownicze projektu 570, typu Piast - OORP Piast (281), Lech (282)
• 2 okręty ratownicze projektu B823, typu Zbyszko - OORP Zbyszko (R-14), Maćko (R-15)
• 2 okręty hydrograficzne projektu 874, typu Heweliusz - OORP Heweliusz (265), Arctowski (266)
• okręt wsparcia logistycznego projektu 890, typu Kontradmirał Xawery Czernicki - ORP Kontradmirał Xawery Czernicki (511)
• zbiornikowiec paliwowy projektu ZP-1200, typu Bałtyk - ORP Bałtyk (Z-1)

[edytuj] Lotnictwo Marynarki Wojennej

• śmigłowiec dowodzenia Mi-2D (5245)
• 4 śmigłowce ratownictwa morskiego Mi-2RM (2947, 2948, 2949, 2950)
• śmigłowiec transportowy Mi-8MTW-1 (5528)
• śmigłowiec transportowy Mi-17 (0608)
• 3 śmigłowce ratownictwa morskiego Mi-14PS (1013, 1016, 5137)
• 10 śmigłowców zwalczania okrętów podwodnych Mi-14PŁ (1001, 1002, 1004, 1005, 1007, 1008, 1009, 1010, 1011, 1012)
• śmigłowiec zwalczania okrętów podwodnych Mi-14PX (1003)
• 2 śmigłowce transportowe W-3T Sokół (0209, 0304)
• 4 śmigłowce ratownictwa morskiego W-3RM Anakonda (0505, 0506, 0511, 0512)
• 3 śmigłowce ratownictwa morskiego W-3WARM Anakonda (0813, 0815, 0906)
• 4 śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych Kaman SH-2G Super Seasprite (3543, 3544, 3545, 3546)
• 2 samoloty transportowo-desantowe M-28B Bryza-1TD (1117, 1118)
• 2 samoloty monitoringu ekologicznego M-28B Bryza-1E (0404, 0405)
• 7 samolotów rozpoznawczo-patrolowych M-28B Bryza-1R (1006, 1008, 1017, 1022, 1114, 1115, 1116)
• samolot rozpoznawczo-patrolowy i poszukiwania okrętów podwodnych M-28B Bryza-1RM bis (0810)

Przypisy

[edytuj] Źródła

• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483),
• Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416),
• Ustawa z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Obrony Narodowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 56, poz. 496),
• Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 156, poz. 1301),

[edytuj] Zobacz też

• historia Wojska Polskiego
• Ludowe Wojsko Polskie
• wojna obronna
• sądownictwo wojskowe
• armia
• kobiety w Wojsku Polskim

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Departament Wychowania i Promocji Obronności
• Biuletyn Informacji Publicznej. Ministerstwo Obrony Narodowej
• Oficjalna Strona Ministerstwa Obrony Narodowej
• Oficjalna Strona Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
• Oficjalna strona Sił Powietrznych
• Oficjalna strona polskiej Marynarki Wojennej
• Oficjalna strona Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej
• Oficjalna strona Akademii Obrony Narodowej
• Oficjalna strona Departamentu Kadr MON, na której między innymi podawane są stany liczebne żołnierzy zawodowych
• Informacja NIK o wynikach kontroli odbywania służby wojskowej przez żołnierzy służby zasadniczej (2001)
• Informacja NIK o wynikach kontroli nadzoru nad przebiegiem zasadniczej służby wojskowej w czasie wolnym od zajęć szkoleniowych (1999)