Maksymilian II Habsburg

Z Wikipedii

Maksymilian II Habsburg (ur. 31 lipca 1527 w Wiedniu, zm. 12 października 1576 w Ratyzbonie) – cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, król Czech i Węgier w latach 1564-1576 z dynastii Habsburgów. Syn cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, króla Czech i Węgier Ferdynanda I Habsburga i Anny Jagiellonki, córki króla Czech i Węgier Władysława II Jagiellończyka.

Ojciec cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego: Rudolfa II Habsburga i Macieja Habsburga.

W 1562 r. wybrany przez elektorów za życia ojca (vivente imperatore) na króla rzymskiego.

Spis treści 1 Polityka religijna 2 Sprawy niemieckie 3 Wojna z Turkami 4 Starania o koronę polską 5 Genealogia

[edytuj] Polityka religijna

Maksymilian II przejawiał niewielkie zainteresowanie sporami religijnymi. Nie kontynuował kontrreformacyjnych działań ojca, ale z drugiej strony nie udzielał protestantom poparcia. Wydał natomiast dekrety przeciw braciom czeskim, tradycyjnie nastawionym wrogo wobec Habsburgów. Popierał też reformę Kościoła katolickiego. Kiedy papież i sobór trydencki wypowiedzieli się za celibatem księży i przeciw komunii pod obiema postaciami, Maksymilian II zakazał publikowania uchwał soborowych (mimo że niemieccy katolicy przyjęli konstytucje soboru w 1566 r.).

W 1566 r. pod naciskiem książąt uznał kalwinistyczne wyznanie wiary palatyna reńskiego Fryderyka III Pobożnego, które stało się podstawą dla Katechizmu Heidelberskiego. Nigdy nie rozszerzył jednak artykułów pokoju religijnego na kalwinizm. Cesarz opierał się również żądaniom luteranów dotyczącym poszerzenia wolności religijnych i sekularyzacji dóbr kościelnych.

W 1571 r. wydał "edykt asekuracyjny", w którym zezwolił protestantom w Austrii na odprawianie nabożeństw w ich domach i prywatnych dobrach. W 1567 r. na żądanie luteranów anulował kompakty praskie, pochodzące jeszcze z czasów wojen husyckich.

W 1575 r. przyrzekł sejmowi czeskiemu wydanie edyktu tolerancyjnego dla protestantów i utrakwistów (w zamian za co sejm czeski wybrał jego syna, Rudolfa, na króla), czego jednak nie zrealizował.

[edytuj] Sprawy niemieckie

Władcy niemieccy rozumieli, że walki Habsburgów z Imperium Osmańskim na Węgrzech to sprawa dotycząca także Niemiec. W 1566 r. Sejm Rzeszy w Augsburgu uchwalił podatki i wystawienie armii w celu obrony Cesarstwa przed Turkami.

W 1570 r. cesarz Maksymilian II zaproponował Sejmowi Rzeszy obradującemu w Spirze wzmocnienie obronności Cesarstwa, zwłaszcza wschodnich granic (co wiązało się z wojną z Turkami). Książęta jednak obawiali się wzrostu siły cesarza w Rzeszy i Sejm uchwalił ustawę ograniczającą kompetencje cesarskie w sprawach wojskowych. Żadnych działań zmierzających do poprawy obronności Niemiec nie podjęto.

[edytuj] Wojna z Turkami

Bezskutecznie walczył z Turkami na Węgrzech. W 1568 r. zawarł rozejm z rządem sułtana Selima II. Na jego mocy Habsburgowie mieli płacić Porcie Otomańskiej trybut.

W 1570 r. zawarł traktat w Spirze z księciem Siedmiogrodu Janem Zygmuntem Zapolyą. Postanawiał on, że Habsburgowie zostaną dziedzicami Siedmiogrodu w razie bezpotomnej śmierci Jana Zygmunta. Tak się jednak nie stało: tron siedmiogrodzki przejął Stefan Batory. Próby popierania zbrojnych wystąpień przeciw władzy Batorego nie przyniosły Maksymilianowi II żadnych korzyści.

[edytuj] Starania o koronę polską

W 1573 r. kandydatem na tron polsko-litewski był arcyksiążę Ernest Habsburg, syn cesarza. W 1575 r., rywalizując ze Stefanem Batorym, Maksymilian II sam kandydował do korony Rzeczypospolitej. Po stronie Habsburga stanęli katoliccy magnaci polscy. 12 grudnia 1575 został ogłoszony przez prymasa Jakuba Uchańskiego królem Polski, lecz kandydatura jego przepadła niezaakceptowana przez rzeszę szlachecką.

Sam Maksymilian zresztą ociągał się z przyjęciem i zaprzysiężeniem przedstawionych mu pacta conventa, podpisał je dopiero 22 maja 1576 w Wiedniu. Tymczasem Batory, wybrany wraz z Anną Jagiellonką przez szlachtę przeciwną Habsburgom, ubiegł cesarza i dotarł szybciej do Krakowa. Pretensje do polskiej korony ostatecznie przekreśliła śmierć cesarza.

[edytuj] Genealogia

Filip I Piękny ur. 22 VI 1478 zm. 25 IX 1506

Joanna Szalona ur. 6 XI 1479 zm. 12 IV 1555

Władysław II Jagiellończyk ur. 1 III 1456 zm. 13 III 1516

Anna de Foix-Candale ur. 1484 zm. 26 VII 1506

Ferdynand I Habsburg ur. 10 III 1503 zm. 25 VII 1564

Anna Jagiellonka ur. 23 VII 1503 zm. 27 I 1547

		Maria Habsburg ur. 21 VI 1528 zm. 26 II 1603 OO   13 IX 1548		Maksymilian II Habsburg ur. 31 VII 1527 zm. 12 X 1576
Anna Habsburg  ur. 2 XI 1549  zm. 26 X 1580		Ferdynand Habsburg  ur. 28 III 1551  zm. 25 VI 1552		Rudolf II Habsburg  ur. 18 VII 1552  zm. 20 I 1612		Ernest Habsburg  ur. 15 VI 1553  zm. 20 II 1595		Elżbieta Habsburg  ur. 5 VI 1554  zm. 22 I 1592
Maria Habsburg  ur. 27 VII 1555  zm. 25 VI 1556		Maciej Habsburg  ur. 24 II 1557  zm. 20 III 1619		Maksymilian III Habsburg  ur. 12 X 1558  zm. 2 XI 1618		Albrecht VII Habsburg  ur. 13 XI 1559  zm. 13 VII 1621		Wacław Habsburg  ur. 9 III 1561  zm. 22 IX 1578
Fryderyk Habsburg  ur. 21 VI 1562  zm. 16 I 1563		Maria Habsburg  ur. 19 II 1564  zm. 23 V 1564		Karol Habsburg  ur. 26 IX 1565  zm. 23 V 1566		Małgorzata Habsburg  ur. 25 I 1567  zm. 5 VII 1633		Eleonora Habsburg  ur. 4 XI 1568  zm. 12 III 1580