Matka Teresa z Kalkuty

Z Wikipedii

Agnes Gonxha Bojaxhiu - Matka Teresa z Kalkuty
Urodzona	26 sierpnia 1910 Skopje
Zmarła	5 września 1997 Kalkuta
Kościół / wyznanie	kościół rzymskokatolicki
Beatyfikowana	19 października 2003 Rzym przez Jana Pawła II
Atrybuty
Portal Święci

Agnes Gonxha Bojaxhiu - Bł. Matka Teresa z Kalkuty (ur. 26 sierpnia 1910^[1] w Skopje, zm. 5 września 1997 w Kalkucie) – katolicka siostra zakonna, prowadząca w Indiach działalność humanitarną. Laureatka Pokojowej Nagrody Nobla. Od 2003 błogosławiona.

Spis treści 1 Życie, działalność, beatyfikacja 1.1 W zakonie loretanek 1.2 Nowe dzieła Matki Teresy 1.3 Wyróżnienia i nagrody 1.4 Śmierć i pogrzeb 1.5 Beatyfikacja 2 Kontrowersje 2.1 Wypowiedzi polityczne 2.2 Oficjalna opinia Kościoła Katolickiego 3 Przypisy 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie, działalność, beatyfikacja

[edytuj] W zakonie loretanek

W wieku 12 lat poczuła powołanie do służby zakonnej. Sześć lat później wstąpiła do Zakonu Sióstr Loretanek w Irlandii, przyjmując imię zakonne Maria Teresa od Małego Jezusa. Swój nowicjat odbywała w Indiach. Tam od 1929 pracowała w katolickiej szkole dla dziewcząt w Kalkucie, której została później dyrektorką. Śluby wieczyste złożyła 24 maja 1937.

[edytuj] Nowe dzieła Matki Teresy

W 1946 udała się do Darjeeling na rekolekcje z Kalkuty. W czasie długiej podróży miała usłyszeć wezwanie od Boga, jak to sama określiła "powołanie w powołaniu", ażeby opuścić zgromadzenie loretanek i poświęcić się pracy dla ubogich, żyjąc wśród nich. W porozumieniu ze swym ojcem duchownym otrzymała od papieża Piusa XII pozwolenie na opuszczenie loretanek. Przywdziała charakterystyczne białe sari z niebieskim obrzeżem i 21 grudnia 1948 wyszła na ulice Kalkuty do slumsów pomagać trędowatym, umierającym i porzuconym dzieciom. Wynajęła w tym czasie dwa pokoje - jeden służył jako szkoła, a drugi jako dom dla chorych i umierających. 19 marca 1949 dołączyła do niej pierwsza siostra, a potem następne. 7 października 1949 nowe zgromadzenie - Sióstr Misjonarek Miłości zostało zatwierdzone przez arcybiskupa Kalkuty Ferdinanda Periera na prawie diecezjalnym. Po odbyciu nowicjatu 12 pierwszych sióstr złożyło pierwszą profesję zakonną 12 kwietnia 1953, a założycielka profesję wieczystą jako misjonarka miłości. 1 lutego 1965 zgromadzenie otrzymało zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską. Misjonarki miłości prowadzą w Indiach i na całym świecie sierocińce, domy dla chorych i umierających.

W 1963 założyła męską wspólnotę czynną Braci Misjonarzy Miłości. W 1968 papież Paweł VI poprosił Matkę Teresę o przysłanie sióstr z jej zgromadzenia do Rzymu do opieki nad biedakami. W 1976 Matka Teresa utworzyła wspólnotę kontemplacyjną dla sióstr i braci. Do końca życia pracowała pomagając ludziom, apelując jednocześnie zawsze o poszanowanie godności drugiego człowieka. Sprzeciwiała się aborcji, eutanazji i antykoncepcji.

Zgromadzenia i stowarzyszenia założone przez bł. Matkę Teresę:

• Misjonarki Miłości – gałąź aktywna
• Misjonarki Miłości – gałąź kontemplacyjna
• Bracia Misjonarze Miłości
• Ojcowie Misjonarze Miłości
• Świeckie Misjonarki Miłości
• Cierpiący współpracownicy
• Corpus Christi Movement

[edytuj] Wyróżnienia i nagrody

Matka Teresa była laureatką kilkudziesięciu nagród krajowych i międzynarodowych, m. in. najwyższych odznaczeń Indii, USA, b. ZSRR i Anglii. W 1979 za swoją pracę Matka Teresa otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla. Dzięki temu wiele krajów otworzyło drzwi dla sióstr. Na wniosek włoskich dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu (1996). Matka Teresa otrzymała również m.in.: pokojową Nagrodę Jana XXIII (1971), Klejnot Indii (1980), tytuł doktora honoris causa prawa (1975) i medycyny (1981), a także doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1993). W 1996 przyznano jej honorowe obywatelstwo USA. Myśli i medytacje Matki Teresy zebrano w publikacji Prosta droga (1994, wydanie polskie 1996).

[edytuj] Śmierć i pogrzeb

Matka Teresa zmarła na zawał serca 5 września 1997 w Kalkucie. Jej pogrzeb w dniu 13 września 1997, decyzją władz Indii, miał charakter należny osobom o najwyższej randze w państwie, transmitowała go na cały świat telewizja Mondavision.

[edytuj] Beatyfikacja

Już w niecałe dwa lata po jej śmierci Jan Paweł II uznał^[2], że za jej wstawiennictwem dokonał się pierwszy cud (uzdrowienie chorej na raka macicy) i rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. Pomimo wątpliwości związanych z tym uzdrowieniem i pojawiających się głosów, że Matka Teresa powinna zostać ogłoszona świętą już za życia, za swoją niezwykłą działalność, zostaje ona beatyfikowana 19 października 2003. Jeszcze nigdy we współczesnej historii chrześcijaństwa nikt nie został wyniesiony na ołtarze tak szybko, bo zaledwie sześć lat po swojej śmierci.^[3]

[edytuj] Kontrowersje

Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru. Kryteria powinny być poparte źródłami, nie mogą naruszać zasady neutralnego punktu widzenia, należy też unikać próżnych wyrażeń takich jak "znani", "najlepsi" itd. Kryteria możesz omówić w dyskusji artykułu. Zobacz też: Zasady tworzenia list. Uwagi: jakie kryteria spełniają te "kontrowersje"? Kto ocenia co jest kontrowersją, a co nie?.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: uźródłowić i zintegorwać z główną częścią hasła. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Wobec działalności Matki Teresy z Kalkuty podnoszono różne zarzuty, płynące głównie ze środowisk protestanckich. Christopher Hitchens, brytyjski dziennikarz zamieszkały obecnie w Waszyngtonie, twierdzi, że część datków, ofiarowanych przez darczyńców na budowę ośrodków medycznych, Matka Teresa przeznaczała na cele misjonarskie. Doktor Aroup Chatterjee, autor "Mother Teresa: The Final Verdict" (ang. Matka Teresa: Ostateczny werdykt) z 2003 roku zapewnia, że obraz Matki Teresy, pomagającej biednym, chorym i umierającym był złudny, a statystyki wyolbrzymione. [1] Chatterjee utrzymuje, że jedyną rolą ośrodków, które Misjonarki Miłości prowadzą w Papui Nowej Gwinei jest nawracanie ludzi na katolicyzm. Twierdzi również, że rodzinom chorych, przebywających w ośrodkach Misjonarek Miłości, odmawia się prawa odwiedzenia ich bliskich, oraz że organizacja ta, jako jedyna w Indiach, konsekwentnie odmawia założenia publicznego konta finansowego. Poza tymi zarzutami, Matce Teresie przypisuje się również chrzczenie umierających bez ich zgody (których większość była wyznawcami hinduizmu i islamu). Różne raporty, w tym dr Robina Foxa, w 1991 edytora brytyjskiego czasopisma medycznego The Lancet, który odwiedził "Dom dla umierających nędzarzy" w Kalkucie, opisują opiekę medyczną Misjonarek Miłości jako chaotyczną i niedbałą^{[potrzebne źródło]}.

Niektórzy^{[potrzebne źródło]} kwestionują taką krytykę, przypominając ograniczone środki "Domu umierających", i że warunki tam panujące i tak są dużo lepsze od rynsztoka. Kontrowersyjnym wydaje się również to, że misjonarka w wywiadzie udzielonym amerykańskiemu magazynowi Ladies Home Journal^{[potrzebne źródło]} utrzymywała, iż pragnie umrzeć wśród pensjonariuszy swojego przytułku, podczas gdy wielokrotnie w czasie swojej choroby odwiedzała renomowane kliniki medyczne w Europie i zmarła w wyposażonej w nowoczesny sprzęt medyczny klinice w Kalkucie^{[potrzebne źródło]}.

[edytuj] Wypowiedzi polityczne

Matka Teresa jest autorką kontrowersyjnych oświadczeń dotyczących ważnych politycznych osobistości. Po tym, jak w roku 1975 indyjska premier Indira Gandhi zawiesiła swobody obywatelskie (co miało miejsce do roku 1977), Matka Teresa powiedziała: "Ludzie są szczęśliwsi. Jest więcej miejsc pracy. Nie ma strajków"^{[potrzebne źródło]}. Te przychylne komentarze odebrano jako wyraz przyjaźni między Matką Teresą a Indyjską Partią Kongresową. Matka Teresa chwaliła rodzinę dyktatora Haiti Jean-Claude Duvaliera za rzekomą przyjacielską postawę w stosunku do biednych (w roku 1981 odbyła podróż na Haiti, gdzie została z honorami przyjęta przez Duvaliera)^{[potrzebne źródło]}. Inny przykład tymczasowej rezygnacji z przekonań na rzecz sławnych osób to jej zdanie o rozwodzie księcia Karola i księżnej Diany (w wywiadzie dla Ladies Home Journal): "to dobrze, że już po wszystkim. I tak nikt nie był szczęśliwy."^{[potrzebne źródło]} Była także zadeklarowaną przeciwniczką aborcji. Od 1978 do śmierci każde lato i porę monsunową spędzała w Europie lub USA agitując przeciwko zalegalizowaniu aborcji^{[potrzebne źródło]}. Podczas referendum w Irlandii odwiedziła ten kraj, by zniechęcić Irlandczyków do liberalizacji prawa aborcyjnego.

[edytuj] Oficjalna opinia Kościoła Katolickiego

Podczas procesu badania możliwości beatyfikacji i kanonizacji, Kuria Rzymska przestudiowała wielką ilość krytycznych doniesień na temat Matki Teresy. Przedstawiciele Watykanu powiedzieli, że zarzuty Hitchensa zostały zbadane przez Kongregację ds. Kanonizacyjnych (zob. Kuria Rzymska), która nie znalazła przeszkód, by beatyfikować Matkę Teresę. ^[4] W odpowiedzi na ataki, niektórzy katoliccy publicyści nazwali ją znakiem, któremu sprzeciwiać się będą (książkę o tym tytule napisał Karol Wojtyła). [2]

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Matka Teresa z Kalkuty - Anioł Miłosierdzia
• Materiały o Matce Teresie ze strony Vox Domini
• O Matce Teresie na stronach Internetowej Liturgii Godzin
• Katalog zasobów internetowych o Matce Teresie
• Tekst krytyczny o Matce Teresie z "Przekroju"
• Krytyka Matki Teresy z odnośnikami do artykułów źródłowych