Sztuczny satelita

Z Wikipedii

Sztuczny satelita - satelita wykonany przez człowieka poruszający się po orbicie wokół ciała niebieskiego. Pierwszy sztuczny satelita Ziemi został wystrzelony przez Związek Radziecki w 1957 Sputnik 1.

Jest to statek kosmiczny (z załogą lub bez załogi) okrążający ciało niebieskie (np. planetę, Księżyc) po orbicie zamkniętej. Najliczniejszą grupę stanowią sztuczne satelity Ziemi. Wyniesiono również w przestrzeń kosmiczną sztuczne satelity Księżyca, Marsa, Wenus, Słońca (np. Helios, Pioneer 6 i 9), a od października 1989 trwał lot próbnika Galileo, który w 1995 stał się sztucznym satelitą Jowisza. Ruch sztucznego satelity dzieli się na 3 główne fazy: start, lot orbitalny, lądowanie; start wraz z wprowadzeniem statku na orbitę odbywa się za pomocą rakiety nośnej, której zadaniem jest nadanie sztucznemu satelicie odpowiedniej prędkości i kierunku. Lot statku odbywa się ruchem bezwładnym w polu grawitacyjnym ciała obieganego. Tor lotu ulega zakłóceniom pod wpływem oporu tarcia górnych warstw atmosfery, asymetrii kształtu i nierównomierności rozkładu mas oraz spłaszczenia ciała obieganego, a także wskutek przyciągania innych planet i Słońca.

Sztuczny satelita zwany sterowanym jest wyposażony w silniki rakietowe, umożliwiające zmiany orbity i jej nachylenia, a także obrót statku. Odpowiednią orientację w przestrzeni zapewnia stabilizacja aktywna, dokonywana za pomocą małych silników rakietowych lub systemów żyroskopowych.

Szczególnie ważną grupę sztucznych satelitów Ziemi stanowią załogowe statki kosmiczne, w tym statki wielokrotnego użytku wahadłowce oraz stacje orbitalne umieszczane na orbitach wokółziemskich.

Spis treści 1 Typy sztucznych satelitów 2 Liczba satelitów wg państw[1] 3 Zobacz też 4 Linki zewnętrzne 5 Przypisy

[edytuj] Typy sztucznych satelitów

Podział ze względu na przeznaczenie:

• satelita badawczy (naukowy)
  • satelita astronomiczny
  • satelita biologiczny
  • satelita geodezyjny
  • satelita geofizyczny
  • satelita jonosferyczny
  • satelita oceanograficzny
• satelita meteorologiczny
  • geostacjonarne, np. Meteosat, Goes, Insat, GMS, Goms, Feng Yun 2
  • okołobiegunowe, np. NOAA, Meteor, Feng Yun 1, Terra, Metop
  • teledetekcyjne (środowiskowy, ang. remote sensing), np. Landsat, IKONOS, SPOT, Resus, QuickBird
• satelita nawigacyjny
• satelita technologiczny (techniczny, doświadczalny)
• satelita telekomunikacyjny (komunikacyjny, łącznościowy, przekaźnikowy)
  • aktywny (czynny)
    • bezpośredniej transmisji
  • pasywny (bierny)
• satelita wywiadowczy (szpiegowski, satelita-szpieg)
• satelita załogowy

Podział satelitów ze względu na rodzaj orbity:

• biegunowy
• stacjonarny (np. geostacjonarny)
• równikowy
• synchroniczny (np. synchroniczny ze Słońcem)

Inne: użyteczny, wieloczynnościowy, operacyjny.

[edytuj] Liczba satelitów wg państw^[1]

• USA - 441
• Rosja - 83
• Chiny - 38
• Japonia - 37
• Indie - 16
• Luksemburg - 13
• Kanada - 11
• Arabia Saudyjska, Francja - po 10
• Wielka Brytania - 9
• Argentyna, Brazylia, Izrael, Niemcy - po 6
• Holandia, Hiszpania - po 5

[edytuj] Zobacz też

• naturalny satelita
• Podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii i astronautyki
• sonda kosmiczna
• LEO, MEO
• Czas istnienia satelity

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Polskie Biuro ds. Przestrzeni Kosmicznej

Przypisy