Łubowice (województwo śląskie)

Z Wikipedii


Łubowice/Lubowitz
Województwo	śląskie
Powiat	raciborski
Gmina	Rudnik
Sołtys	Urszula Badurczyk
Powierzchnia	3,70 km²
Położenie	50° 09' 41'' N 18° 14' 09'' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	365
Strefa numeracyjna (do 2005)	32
Kod pocztowy	47-417
Tablice rejestracyjne	SRC
Położenie na mapie Polski Łubowice/Lubowitz

Łubowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Lubowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wieś jest położona na wysokim brzegu Odry na skraju skarpy będącej jednocześnie granicą starożytnego grodziska.

[edytuj] Historia

Łubowice w okresie kultury łużyckiej były grodziskiem, należącym do największych obiektów obronnych na terenie Polski (powierzchnia ok. 28 ha). Gród usytuowany był na wysokiej terasie odrzańskiej, otoczony u schyłku epoki brązu (IX w. p.n.e.) wałami obronnymi, wzmocnionymi później wysokim "płotem-ścianą" konstrukcji plecionkowej. Zniszczenie tych umocnień nastąpiło w wyniku gwałtownego pożaru w VI w. p.n.e. i od tego czasu ich nie odbudowywano. Gród posiadał zabudowę zwartą jedynie na skraju terasy, pozostałą część zajmował rozległy majdan, przeznaczony być może na pastwisko lub zagrodę dla bydła. Na miejscu grodu powstała w średniowieczu wioska wzmiankowana w dokumencie z 1376 r. jako Lubowice, należąca do rycerskiej rodziny Lubowiców. Po 1551 r. właścicielami wsi została rodzina Wranińskich z Wronina, właściciele sąsiedniego Sławikowa. Od śmierci Wacława Wranińskiego w połowie XVII w. do 1723 r. pozostawały Łubowice własnością rodziny Lichnowskich, potem Antoniego Ferdynanda Harasowskiego na Hulczynie i Gusnara na Komornie. Ten ostatni sprzedał Łubowice w 1765 r. kapitanowi pruskiemu von Klochowi.

[edytuj] Zabytki

Ruiny zamku-pałacu wybudowanego prawdopodobnie w XVIII wieku i zniszczonego w 1945 roku, a należącego do rodziny miejscowego poety Josepha von Eichendorffa wraz z przylegającym zabytkowym parkiem przypałacowy, z zachowaną do dziś grabową aleją – zwaną zwyczajowo "Zajęczą".
W sąsiedztwie zamku znajduje się stary cmentarz, na którym odnaleźć można grób zmarłych rodziców poety. Cmentarz odnowiono w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, zebrano w alei kilkanaście ocalałych nagrobków, płyt nagrobnych i rzeźb oraz ustawiono obelisk z płaskorzeźbioną podobizną Josepha von Eichendorffa.
Neogotycki kościół parafialny pw. Narodzenia NMP wybudowany w roku 1907 w odległosci ok.150 m od poprzedniego – drewnianego kościoła z 1679 roku (pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z roku 1447). W starej szkole powstała izba pamięci poświęcona miejscowemu poecie Eichendorffowi. Izba skupia wszelkie pamiątki dotyczące jego osoby, m.in. dokumenty rodzinne, listy, wizerunki poety czy różnojęzyczne wydania jego dzieł. Przedmiotem wystawy są również rysunki i akwarele Łubowic oraz ich okolicy, jak rówież zabytkowe meble i inne przedmioty z zamierzchłej epoki.

[edytuj] Ciekawostki

Mieszkańcy w referendum opowiedzieli się za wprowadzeniem dwujęzycznych: niemiecko-polskich tablic informacyjnych, gdyż wiele mieszkańców należy do mniejszości niemieckiej na Śląsku. Obecnie dopełniane są formalności w Urzędzie Wojewódzkim i Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W Łubowicach od lat działa dwujęzyczne (polsko-niemieckie) przedszkole, są też plany utworzenia polsko-niemieckiej szkoły^[1].

[edytuj] Osoby pochodzące z Łubowic

Josef von Eichendorff (1788-1837) – ur. w łubowickim zamku znany niemiecki poeta, który spędził w we wsi swoje dzieciństwo.
Franciszek Ignacy Henke ( ur. 1797 Łubowice- zm. 1891 Wodzisław Śląski ) - nauczyciel,kronikarz

[edytuj] Literatura

Franz Heiduk, Ein Denkmal sollte nicht erfunden werden. Die Ruine in Lubowitz ist die des Herzoglich Ratiborschen Schlosses, nicht die von Eichendorffs Geburtshaus, (w:) Kulturpolitische Korrespondenz nr 1254 z 30 marca 2008 r.