Łysa Polana

Z Wikipedii

Łysa Polana (słow. Lysá Poľana) – duża polana w Dolinie Białki, pierwotnie hala pasterska a zarazem niewielka osada położona na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego i jego słowackiego odpowiednika TANAP. Przez Walerego Eljasza nazwana Bramą Tatr.

Przedzielona granicą polsko-słowacką, która biegnie środkiem rzeki Białki. Nieliczne zabudowania, w tym pochodzące sprzed II wojny światowej budynki urzędów celnych: polskiego (po polskiej stronie) i czechosłowackiego (po słowackiej stronie), zastąpionych wybudowanym wspólnym urzędem celnym położonym po polskiej stronie, a zbudowanym wg projektu architekta Z. Gołąbka. Obiekt został wzniesiony w 1971 przed Narciarskimi Mistrzostwami Świata FIS w Zakopanem w 1972. Przez Łysą Polanę biegnie Droga Oswalda Balzera z Zakopanego do Morskiego Oka, do której w tym miejscu dochodzi słowacka obwodnica tatrzańska.

Do 21 grudnia 2007 było tu międzynarodowe przejście graniczne dopuszczone, pomimo protestów ekologów, do ciężkiego ruchu drogowego. Przejście zostało zniesione na podstawie Układu z Schengen.

W nocy z 30 kwietnia na 1 maja 2004, w dniu wejścia obu państw do Unii Europejskiej wójt Bukowiny Tatrzańskiej oraz burmistrz (primator) miasta Wysokie Tatry (Słowacja) dokonali symbolicznego przecięcia szlabanu granicznego.

Ponownie, w nocy z 20 na 21 grudnia 2007, marszałek województwa małopolskiego Marek Nawara wraz z wiceprzewodniczącym kraju preszowskiego Milanem Baranem, po wejściu Polski i Słowacji do strefy Schengen już definitywnie zlikwidowali przejście graniczne i dokonali symbolicznego aktu przecięcia szlabanu.