122 mm haubica wz. 1909/37
Z Wikipedii
122 mm haubica wz. 1909/37 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Rodzaj | haubica |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber | 121,92 mm |
Długość lufy | 1700 mm (L/14) |
Donośność | 8940 m |
Prędkość pocz. pocisku | 364 m/s (pocisk 21,7 kg) |
Masa | 1450 kg (bojowa) 2480 kg (marszowa) |
Kąt ostrzału | -1° do +43° (w pionie) 4° (w poziomie) |
Szybkostrzelność | 2-4 strz/min |
Obsługa | 7 osób |
Szybkość marszowa | 6-14 km/h |
122 mm haubica wz. 1909/37 (ros. 122-мм гаубица образца 1909/37 года) - radziecka haubica, modernizacja działa opracowanego w 1909 roku przez niemiecką firmę Krupp.
[edytuj] Historia
Haubica wz. 1909 była używana na szeroką skalę przez armię carską podczas I wojny światowej. Po jej zakończeniu była używana przez oddziały walczące w toczącej sie na terenie ZSRR wojnie domowej. Znalazła się także na uzbrojeniu armii fińskiej.
W 1936 roku Armię Czerwoną, miała na uzbrojeniu 920 haubic wz. 1909. W 1937 roku w fabryce w Permie rozpoczęto modernizację haubic wz. 1909. Zmodernizowane haubice miały balistykę identyczną jak 122 mm haubice wz. 1910/30. Ujednolicenie balistyki osiągnięto poprzez powiększenie objętości komory nabojowej. Zwiększenie maksymalnego ładunku miotającego wymusiło zastosowanie nowego celownika i wzmocnienie łoża. Zmodernizowanych 122 mm haubic wz. 1909/37 powstało 800-900 szt.
Haubica wz. 1909/37 miała krótką lufę i była przeznaczona głównie do strzelania torami stromymi, przy kącie podniesienia lufy od +20° do +43°. Amunicja rozdzielnego ładowania, stosowano 6 ładunków miotających różniących się masą. Zamek klinowy o poziomym ruchy klina. Opornik hydrauliczny, powrotnik sprężynowy. Łoże jednoogonowe, na drewnianych kołach. Zawieszenie nieresorowane. Trakcja ośmiokonna.
Haubice wz. 1909/37 były używane podczas wojny zimowej. Kilka z nich zostało zdobytych przez wojska fińskie (kolejne 21 znalazło się w rękach fińskich podczas wojny kontynuacyjnej). Otrzymały one fińskie oznaczenie 122 H/09-30. Finowie zdecydowali się także na przeprowadzenie identycznej modernizacji posiadanych haubic wz. 1909 (zmodernizowane działa otrzymały nazwę 122 H/09-40).
W 1941 roku Armia Czerwona posiadała 800-900 haubic wz. 1909/37. W początkowym okresie walk znaczna ich cześć dostała się w ręce niemieckie i była używana pod oznaczeniem 12.2 cm le.F.H.386(r).
W chwili wybuchy wojny radziecko-niemieckiej haubica wz. 1909/37 była konstrukcja przestarzałą. Przestarzałe zawieszenie uniemożliwiało trakcję mechaniczną, a jednoogonowe łoże powodowało że kąt ostrzału w poziomie był niewielki co utrudniało zwalczanie celów ruchomych ogniem na wprost. Niska była także donośność, mniejsza o 1800 m od donośności pocisków wystrzeliwanych z niemieckiej 10.5 cm le.F.H.16. Do zalet działa należała niewielka masa, solidna konstrukcja i duża skuteczność pocisków kalibru 122 mm. Pomimo dostaw nowoczesnych 122 mm haubic wz. 1938 haubice wz. 1909/37 były używane do końca wojny.
[edytuj] Amunicja
Amunicja | |||||
Rodzaj | Wzór | Masa pocisku, kg | Masa materiału wybuchowego, kg | Prędkośc początkowa, m/s (maksymalny ładunek miotający) | Donośnośc maksymalna, м |
Amunicja przeciwpancerna | |||||
przeciwpancerny kumulacyjny (na uzbrojeniu od 1943 roku) | BP-460A | ? | ? | ? | ? |
Amunicja odłamkowa, burząca i odłamkowo-burząca | |||||
odłamkowo-burzący | OF-462 | 21,76 | 3,67 | 364 | 8910 |
odłamkowy | O-462A | 21,7 | ? | 364 | 8910 |
odłamkowy | О-460А | ? | ? | ? | ? |
burzący | F-460 | ? | ? | 344 | 7550 |
burzący | F-460 | ? | ? | 344 | 7550 |
burzący | F-460N | ? | ? | 344 | 7550 |
burzący | F-460U | ? | ? | 344 | 7550 |
burzący | F-460K | ? | ? | 344 | 7550 |
szrapnel | Sz-460 | ? | ? | 343 | 7230 |
szrapnel | Sz-460T | ? | ? | 342 | 7240 |
Amunicja oświetlająca | |||||
oświetlający | S-462 | ? | ? | 340 | 6800 |
Amunicja propagandowa | |||||
propagandowy | А-462 | ? | ? | 364 | 7000 |
Amunicja dymna | |||||
dymny | D-462 | ? | ? | 364 | 8910 |
dymny | D-462A | ? | ? | ? | ? |
Amunicja chemiczna | |||||
odłamkowo-chemiczny | OCh-462 | ? | ? | 364 | 8950 |
chemiczny | Ch-462 | 21,8 | ? | 366 | 8477 |
chemiczny | Ch-460 | ? | ? | 358 | 7700 |
[edytuj] Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. ISBN 5-7654-2731-6.
Działa piechoty | Armaty górskie |
---|---|
Armaty przeciwpancerne | |
37 mm wz.30 • 37 mm CzK-M1 • 45 mm wz.32 • 45 mm wz.37 • 45 mm wz.42 • 57 mm ZiS-2 • 100 mm BS-3 |
|
Artyleria dywizyjna | |
76 mm wz.02/30 • 76 mm F-22 • 76 mm USW • 76 mm ZiS-3 • 107 mm M-60 • 122 mm wz. 1909/37 • 122 mm wz.1910/30 • 122 mm M-30 |
|
Artyleria korpuśna i armijna | |
107 mm wz.1910/30 • 122 mm wz. 1931 •122 mm A-19 • 152 mm wz.1909/30 • 152 mm wz.1910/37 • 152 mm M-10 • 152 mm D-1 • 152 mm wz.1910/30 • 152 mm wz.1910/34 • 152 mm MŁ-20 |
|
Artyleria ciężka | |
152 mm Br-2 • 203 mm wz.29 • 203 mm B-4 • 210 mm Br-17 • 280 mm wz.39 • 305 mm Br-18 |
|
Armaty przeciwlotnicze | |
25 mm 72-K • 25 mm 94-KM • 37 mm 61-K • 76 mm wz. 31 • 76 mm wz. 38 • 85 mm 52-K |