29 mm Spigot Mortar (Blacker Bombard)

Z Wikipedii

Schemat "bombardy" z instrukcji obługi
Schemat "bombardy" z instrukcji obługi
Zrekonstruowane stanowisko bojowe
Zrekonstruowane stanowisko bojowe

29 mm Spigot Mortar (Blacker Bombard) (dosłownie "bombarda Blackera"), opracowany w początkowym okresie II wojny światowej przeciwpancerny moździerz trzonowy (spigot mortar). Planowano, że w broń tą zostaną wyposażone regularne oddziały armii brytyjskiej jednak została ona szybko zastąpiona przez opracowanego wówczas PIATa i wyprodukowane "bombardy" przekazano do jednostek Home Guard.

Broń powstała w wyniku zapotrzebowania na tanią w produkcji broń przeciwpancerną piechoty, a opracował ją podpułkownik Blacker, składała się z ciężkiej czteronożnej podstawy krzyżowej z niewielką tarczą z urządzeniami celowniczymi, "lufy" z cienkiej blachy w której środku znajdował się trzpień na który ładowano odpowiedni nabój. Po załadowaniu nabój napinał sprężynę podłączoną do ciężkiej, pięciokilogramowej "iglicy" poruszającej się wewnątrz trzpienia. W momencie strzału odrzut pocisku ponownie napinał sprężynę i broń była gotowa do oddania następnego strzału po jej załadowaniu. Aby maksymalnie obniżyć koszta produkcji bombardy i amunicji pociski były napędzane czarnym prochem.

Pocisk przeciwpancerny ważył ok. 9 kg i był to prosty granat wypełniony materiałem wybuchowym z zapalnikiem uderzeniowym, zasięg bombardy przy użyciu tego pocisku wynosił ok. 100 m. Tego typu pocisk byłby niewątpliwie skuteczny przeciwko niemieckim czołgom z początkowego okresu II wojny światowej (PzKpfw I/PzKpfw II/PzKpfw III, PzKpfw 35(t)/PzKpfw 38(t)) zakładając oczywiście, że załodze bombardy udałoby się zbliżyć na taką odległość do swojego celu z ich ważącą 150 kg machiną. Produkowano także pociski odłamkowe który ważyły tylko 6 kg co dawało im maksymalny zasięg ok 500 m.

W służbie Home Guard większość moździerzy umieszczono w bunkrach czy w innych pozycjach umocnionych.

[edytuj] Linki zewnętrzne

W innych językach