Karabin maszynowy Vickers

Z Wikipedii

Vickers

Vickers na stanowisku bojowym w bitwie nad Sommą, lipiec 1916
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Rodzaj	ciężki karabin maszynowy
Dane techniczne
Kaliber	7,7 mm
Nabój	.303 British (7,7 x 56 mm R)
Wymiary
Długość	1100 mm
Masa
broni	33 - 50 kg
lufy	720 mm
Inne
Prędkość pocz. pocisku	740 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	450 - 600 strz./min

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Karabin maszynowy Vickers

Karabin maszynowy Vickers (ang. Vickers machine gun lub Vickers gun) to ciężki karabin maszynowy kalibru 0,303 cala (7,7 mm) produkowany przez firmę Vickers.

[edytuj] Historia powstania

Po wykupieniu firmy Maxim inżynierowie Vickersa zaczęli pracować nad ulepszeniem karabinu maszynowego Maxim. Nowa broń weszła oficjalnie do służby w armii brytyjskiej 26 listopada 1912 i została wycofana ze służby czynnej ponad 50 lat później, 30 marca 1968.

[edytuj] Opis konstrukcji

W zależności od wersji karabin ważył pomiędzy 11 a 13 kg, a jego podstawa ważyła od 18 do 23 kg. Amunicja była podawana z taśmy, skrzynka amunicyjna z taśmą na 250 naboi ważyła 10 kg. Dodatkowo karabin wymagał około 4,3 l wody na chłodzenie lufy. Jeden karabin był zazwyczaj obsługiwany przez ośmioosobową drużynę żołnierzy – jeden z żołnierzy był strzelcem, jeden podawał amunicję, a reszta pomagała przenosić karabin, skrzynki amunicyjne i części zamienne.

Lufa karabinu była chłodzona przez odparowania (ang. "evaporative cooling") – lufę otaczał zbiornik wypełniony wodą, gorąca para ze zbiornika odprowadzana była wężykiem do stojącej nieopodal chłodnicy (zazwyczaj po prostu kanistra, do którego wlano trochę wody na dno).

Cały karabin miał 1,1 m długości, praktyczna szybkostrzelność wynosiła pomiędzy 450 a 600 strzałów na minutę, a zasięg wynosił trochę ponad 4 km.

Używał standardowej amunicji brytyjskiej kalibru 0,303 cala (7,7 x 56 mm). Istniała także wersja kalibru 0,5 cala (12,7 mm) - Vickers .5".

[edytuj] Użycie bojowe

Vickers był niezawodną bronią, bardzo lubianą przez żołnierzy, mógł prowadzić nieustanny ogień nawet przez wiele godzin. Spektakularnym przykładem tego była akcja pod High Wood 24 sierpnia 1916. 100. Kompania Karabinów Maszynowych (w jej skład wchodziło 10 karabinów Vickers) otrzymała rozkaz nieustannego ostrzału miejsca znajdującego się w odległości 2000 jardów, gdzie, jak podejrzewano, będą zbierali się niemieccy żołnierze w czasie przygotowania do kontrataku. Podczas dwunastogodzinnej akcji żołnierze dwóch kompanii piechoty nieustannie donosili amunicję, wodę i pożywienie dla obsługi karabinów maszynowych, w tym czasie zużyto każdą kroplę wody dostępną w okolicy – włącznie z zawartością wiaderek z latryn, łącznie wymieniono 100 nowych luf i wystrzelono ponad milion sztuk amunicji. Rekordowy Vickers wystrzelił ponad 120.000 naboi i żaden karabin nie zepsuł się w czasie ostrzału.

Od 1916 Vickers używany był także jako uzbrojenie samolotów brytyjskich i francuskich. W tej wersji osłona lufy była przecinana w kilku miejscach tak, że lufa była chłodzona przez przepływ powietrza. Ostatnim samolotem uzbrojonym w Vickers był Fairey Swordfish.