2 Dywizja Piechoty Królestwa Kongresowego

Z Wikipedii

2 Dywizja Piechoty Królestwa Kongresowego składała się z dwóch brygad piechoty liniowej oraz brygady strzelców pieszych. W skład każdej brygady wchodziły dwa pułki. Sztab znajdował się w Zamościu. Razem z 1 Dywizją Piechoty stanowiła Korpus Piechoty Królestwa Polskiego.

Dowódcy

• gen. dyw. Izydor Krasiński 1815-1827
• gen. dyw. Edward Żółtowski 1827–1831

Dowódcy brygad

• 1 brygada
  • gen. Edward Żółtowski
  • gen. Franciszek Morawski
• 2 brygada
  • gen. Stefan Grabowski
  • gen. Ignacy Blumer
• 3 brygada (strzelców pieszych)
  • gen. Jan Krukowiecki
  • gen. Franciszek Morawski
  • gen. Józef Czyżewski

Miejsce stacjonowania

• 1 brygada (3 i 7 pułk) - Radom i Lublin
• 2 brygada (4 i 8 pułk) - Warszawa i Pułtusk
• 3 brygada (2 i 4 pułk strzelców pieszych) - Płock i Zamość

Uzbrojenie i umundurowanie

Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie było to karabiny francuskie wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.

Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, biały spodni. Poszczególne pułki miały odmienne kolory naramienników, wyłogów oraz kołnierzy. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Wojskiem Polskim. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.