7 Eskadra Lotnictwa Taktycznego

Z Wikipedii

7 Eskadra Lotnictwa Taktycznego – powołana na podstawie zarządzenia Ministra Obrony Narodowej nr PF-74/Org. z dnia 15 lipca 1999 roku i rozkazu Szefa Sztabu Generalnego WP nr 083/Org. z dnia 9 sierpnia 1999 roku jednostka lotnicza o profilu myśliwsko-bombowym wydzielona do Sił Szybkiego Reagowania NATO.

Spis treści 1 Historia 2 Szkolenie 3 Dowódcy 4 Wyposażenie

[edytuj] Historia

Eskadra kontynuuje tradycje 7 pułku lotnictwa bombowo-rozpoznawczego, którego historia rozpoczęła się od powołania na podstawie rozkazu nr 019 z dnia 22 stycznia 1946 Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i otrzymała nazwę: "7 samodzielny pułk lotniczy bombowców nurkujących". Na miejsce jego bazowania została wyznaczona Leźnica Wielka, koło Łęczycy, a pierwszym polskim dowódcą został mjr pil. Szczepan Ścibor.

W początkowym okresie swojej historii jednostka była wielokrotnie przebazowana. Kolejno stacjonowała na lotniskach:

• Poznań-Ławica: 12 kwietnia 1947 – 23 października 1950
• Malbork: 24 października 1950 – 3 kwietnia 1952
• Bydgoszcz: 4 kwietnia 1952 – 7 kwietnia 1953
• Warszawa-Babice: 8 kwietnia 1953 – 7 października 1953
• Modlin: 8 października 1953 – 3 lipca 1957

4 lipca 1957 przeniesiona została do Powidza.

Od 1952 eksploatowano samoloty Ił-28. Podczas parady lotniczej z okazji tysiąclecia państwa polskiego 33 z nich utworzyły szyk "Orła".

W kwietniu 1974 w Powidzu wylądowały samoloty Su-20, bardzo wówczas nowoczesna konstrukcja lotnicza o zmiennym kącie natarcia skrzydeł. Natomiast w roku 1984 pułk został wyposażony w eksploatowane do dziś Su-22M4.

[edytuj] Szkolenie

Od momentu powołania 7 eskadra lotnictwa taktycznego otrzymała zadanie uzyskania interoperacyjności z jednostkami lotniczymi NATO. W tym celu piloci eskadry szkoleni byli przez instruktorów ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanady według Programu Osiągania Zdolności Bojowej do osiągnięcia statusu gotowości do działań "Combat Ready" realizując roczny nalot 120 godzin. Czterech pierwszych pilotów zakończyło to szkolenie w połowie 2000 roku, przez co stali się pierwszymi polskimi lotnikami z uprawnieniami do lotów w ramach sił NATO. Byli to majorowie: Tadeusz Mikutel, Wojciech Stępień, Krzysztof Walczak oraz kapitan Grzegorz Węglorz, (niepełne szkolenie przeszedł major Adam Świerkocz, który status "Combat Ready" osiągnął w 2002 roku). Trzech pierwszych pilotów zdobyło także uprawnienia instruktorskie, w celu szkolenia pozostałej części eskadry.

Już w maju 2000 roku cztery samoloty eskadry, 11 załóg lotniczych oraz personel techniczny wzięli udział w międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych "Cooperative Banners 2000" w Stavanger w Norwegii. Podczas tych ćwiczeń 29 maja 2000 – został zrealizowany pierwszy wylot samolotów eskadry całkowicie poza granicami kraju we wspólnym ugrupowaniu z norweskimi F-16. Od czasu tamtych ćwiczeń dzień ten jest uznawany za święto eskadry.

Na przełomie września i października 2001 eskadra, jako pierwsza w Polsce jednostka lotnicza, była poddana kontroli gotowości do działań wg procedur NATO – TACEVAL. W czasie kontroli jednostka zastała przebazowana na lotnisko operacyjne, z którego realizowała misje uderzeniowe na poligonie. Wszystkie zadania wykonywane były zgodnie z zasadami stosowanymi w Sojuszu, z wykorzystaniem języka angielskiego jako podstawowego języka dowodzenia i współdziałania. Zarówno personel latający jak i techniczny potwierdził tym swoją gotowość do działań w strukturach NATO.

Eskadra od początku istnienia uczestniczyła w wielu krajowych i zagranicznych międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych:

• Cooperative Banners 2000
• Nato Air Meet 2000
• Strong Resolve 2002
• Clean Hunter 2003, 2005
• Sentry White Falcon 2004
• Lone Cat 2004, 2005
• Polish Tiger 2006, 2007
• Italian Dancer 2005, 2007

Piloci eskadry (mjr M. Erdmański, kpt. M. Kejna, kpt. W. Śramkowski) trzykrotnie reprezentowali Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej wykonując pokaz indywidualnego pilotażu na Su-22 podczas pokazów lotniczych AIR SHOW w Radomiu w latach 2001-2003.

Dnia 25 września 2007 w okolicach Jasienia k. Kościanu pod czas polsko-włoskiej wymiany "Italian Dancer 2007" pilot eskadry (por. G. Gołas) katapultował się wraz z pilotem włoskim z uszkodzonego po zderzeniu z ptakiem samolotu Włoskich Sił Powietrznych typu AMX. Obu lotnikom nic się nie stało, po awaryjnym lądowaniu przy pomocy spadochronów piloci zostali zabrani śmigłowcem Mi-2 grupy SAR do szpitala na badanie kontrolne, a następnie wrócili do jednostki w Powidzu.

[edytuj] Dowódcy

W ciągu pięciu lat istnienia eskadry dowodzili nią kolejno:

• ppłk Tadeusz Mikutel w latach 2000-2002
• ppłk Janusz Duda 2002-2004
• ppłk Jacek Łazarczyk 2004-2007
• ppłk Maciej Trelka 2007-nadal

Dowództwo eskadry:

• dowódca – ppłk dypl. pil. Jacek Łazarczyk
• zastępca dowódcy – mjr dypl. pil. Maciej Trelka
• szef sztabu – kpt. mgr Piotr Wanicki
• szef szkolenia – kpt. pil. Grzegorz Węglorz
• inspektor bezpieczeństwa lotów – kpt. pil. Marek Kejna
• szef techniki lotniczej – kpt. inż. Dariusz Płóciennik

[edytuj] Wyposażenie

Eskadra wyposażona jest w samoloty myśliwsko-bombowe Su-22, w kodzie NATO oznaczone nazwą "Fitter-K". Samoloty te występują w dwóch wariantach: jednomiejscowy Su-22M4 oraz dwumiejscowy Su-22UM3K. Oba są jednosilnikowymi, turboodrzutowymi, naddźwiękowymi samolotami o zmiennym kącie natarcia skrzydeł, przeznaczonymi głównie do zwalczania celów naziemnych oraz nawodnych, a także do wykonywania lotniczego rozpoznania wzrokowego, fotograficznego oraz radioelektronicznego.