Adźiwikowie

Z Wikipedii

Adżiwikowie (sanskr. ājīvika, prakryckie także ajīvaka - "profesjonalista", "traktujący ascezę jako sposób na życie") - indyjski odłam religijny wyznający skrajny ascetyzm, determinizm i swoisty ateizm. Ostatnie wzmianki o nich pochodzą z XIV wieku, kiedy to zostali wchłonięci przez hinduizm. Reaktywowani w 1991 roku. Chodzili nago, żyli tylko z jałmużny. Nie posiadali świętych ksiąg. Byli intensywnie zwalczani przez myślicieli należących do innych współczesnych im szkół religijnych, zwłaszcza przez dżinistów, z którymi mieli wspólne korzenie, oraz przez buddystów, a przez większość filozofów hinduistycznych uważani za rażąco niemoralnych (ateizm, nietypowe podejście do kwestii karmy, nagość mniszek, praktyki seksualne ^[1]). Znani byli ze skrajnie surowych rytuałów inicjacyjnych. Uważali, że każdy może robić co chce (nawet najciężej "grzeszyć"), gdyż i tak ostatecznie każdy po wielu wcieleniach osiągnie mokszę, niezależnie od jakichkolwiek uczynków. Święty i grzesznik mieli dla nich te same zasługi, mimo to stosowali najskrajniejszą ascezę (skrajniejsza znana była tylko w kilku efemerycznych sektach hinduskich). Uprawianie ascezy było dla nich nie tyle środkiem do osiągnięcia celu, jakim jest wyzwolenie, ile "dowodem" na wysoki stopień rozwoju duchowego. Znani są tylko z polemicznych dokumentów swoich przeciwników. We wczesnym średniowieczu mieli się nawrócić najpierw (ok. VIII w.) na buddyzm mahajany, potem na tantryzm i wreszcie (ok. XIV w.) na wisznuicki bhaktyzm.

[edytuj] Przedstawiciele

• Purana Kaśjapa - fatalista, nauczyciel Maskarina Gośali ^[2]
• Maskarin Gośala - syn wędrownego kuglarza ^[3]

[edytuj] Źródła

• A.L.Basham[1], History and Doctrine of the Ajivikas: A Vanished Indian Religion, London 1951;
• A.F.R.Hoernle[2], Ājīvikas, w: red. J. Hastings[3], Encyclopaedia of Religion and Ethics, vol. I, Edinburgh 1908, 1925 (2 wyd.), s. 259-268;
• M.S.Zięba, Ājīvika, w: red. A. Maryniarczyk, Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1: A-B, Lublin 2000, s. 93-95;
• M.Eliade, Joga. Nieśmiertelność i wolność, Warszawa 1985, wyd. 2. popr i uzup. 1997, s. 201-205, 400-401.

Przypisy