AEG G.IV
Z Wikipedii
AEG G.IV | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Niemcy |
Producent | Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft |
Typ | samolot bombowy |
Konstrukcja | dwupłatowiec konstrukcji drewnianej |
Załoga | 3-4 (1 lub 2 pilotów, 2 strzelców) |
Historia | |
Data oblotu | 1916 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 × Daimler Mercedes D.IVa |
Moc | 260 KM każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość | 18,40 m |
Długość | 9,70 m |
Wysokość | 3,90 m |
Powierzchnia nośna | 67 m² |
Masa | |
Własna | 2488 kg |
Startowa | normalna: 3664 kg maksymalna: 4630 kg |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 165 km/h |
Prędkość wznoszenia | 3,3 m/s |
Pułap | 4500 m |
Zasięg | 652 km |
Długotrwałość lotu | 5 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 × karabin maszynowy MG kaliber 7,92 mm 350 kg bomb |
|
Użytkownicy | |
Niemcy |
AEG G.IV - niemiecki średni bombowiec okresu I wojny światowej, skonstruowany w wytwórni AEG (Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft) w 1916.
Samolot AEG G.IV był ostatnią seryjną i najliczniejszą odmianą średnich bombowców AEG serii G, której oznaczenie pochodziło od skrótu GrossKampfflugzeug ("wielki samolot bojowy"). Stanowił on rozwinięcie wcześniejszych modeli AEG G.II i AEG G.III, główną zmianą w stosunku do G.III było zastosowanie nowych mocniejszych silników 260 KM Mercedes. Wizualnie samolot odróżniał się dwułopatowymi śmigłami zamiast czterołopatowych oraz łukowatymi krawędziami spływu lotek. Z 542 bombowców AEG G, zbudowano ponad 400 wersji G.IV.
[edytuj] Użycie
Samoloty AEG G.IV weszły na uzbrojenie niemieckiego lotnictwa pod koniec 1916 roku, a pod koniec wojny stanowiły podstawę niemieckiego średniego lotnictwa bombowego bliskiego zasiegu. Określany był jako bombowiec frontowy lub taktyczny. Używane były szeroko na froncie zachodnim, zwłaszcza do wsparcia ostatnich niemieckich ofensyw w Pikardi i Flandrii w 1918. Używane były też na innych frontach, m.in. na froncie włoskim, gdzie bombardowały Wenecję i Padwę oraz na froncie rumuńskim. Początkowo samolot wykorzystywano jako bombowiec dzinny i nocny, lecz na skutek rosnącej skuteczności myśliwców, przeniesiono je głównie do operacji nocnych (nosiły wówczas charakterystyczny kamuflaż w sześciokąty w ciemnych kolorach).
[edytuj] Opis techniczny
Dwusilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub prostokątny w przekroju, umieszczony na dolnym płacie, górny płat mocowany nad nim za pomocą rozpórek i zastrzałów. Usterzenie klasyczne, pojedyncze. Załoga: 3 ludzi w otwartej kabinie pilotów i otwartych stanowiskach strzeleckich w nosie i na grzbiecie samolotu (w wersjach z podwójnymi sterownicami, 4 ludzi). Bomby podwieszane pod płatem.
Napęd: 2 silniki rzędowe Daimler Mercedes D.IVa o mocy 260 KM zamontowane w gondolach zawieszonych na zastrzałach w komorze płatów, dwułopatowe śmigła ciągnące.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Albatros D.I • Albatros D.II • Albatros D.III • Albatros D.IV • Albatros D.V • Aviatik D.III • Fokker D.I • Fokker D.VII • Fokker D.VIII • Fokker Dr.I • Fokker E.I • Fokker E.II • Fokker E.III • Fokker E.IV • Halberstadt CL.II • Halberstadt CL.IV • Halberstadt D.II • Hannover Roland CL.II • LFG. Roland D.I • Pfalz D.III • Pfalz D.VIII • Pfalz D.XII • Siemens-Schuckert D.IV
|
|
AEG G.IV • Albatros C.III • Albatros C.X • Gotha G.IV • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Friedrichshafen G.III • S.S.W. R.III • Staaken R.VI • Staaken R.XIV
|
|
Albatros C.X • Aviatik B.II • Aviatik C.I • Halberstadt CL.II • Hannover Roland CL.II • Junkers J 1 • Fokker M.5 • LFG. Roland C.II • LVG C.II • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Rumpler C.IV
|
|
Junkers J-4 • Albatros J.I
|
|
Albatros C.I • Hannover CL.III • Junkers CL.I • Rumpler Taube
|