Aleksy Mikołajewicz Romanow

Z Wikipedii

Św. Aleksy Romanow Cesarzewicz Rosji
cesarzewicz Rosji
Okres urzędowania	od 30 lipca/12 sierpnia 1904 do 15 marca 1917
Poprzednik	Michał Romanow
Następca	zniesienie monarchii
Dane biograficzne
Dynastia	Romanowowie
Urodzony	30 lipca/12 sierpnia 1904 Peterhof
Zmarł	17 lipca 1918 Jekaterynburg
Ojciec	Mikołaj II Romanow
Matka	Aleksandra Fiodorowna

Aleksy Mikołajewicz Romanow (urodzony 30 lipca/12 sierpnia 1904 roku w Peterhofie - zmarł 17 lipca 1918 w Jekaterynburgu) - cesarzewicz - następca tronu rosyjskiego. Święty kościoła prawosławnego.

Aleksiej miał cztery starsze siostry, Wielkie Księżne:

• Olga (starsza od Aleksego o 8,5 lat)
• Tatiana (starsza o 7 lat)
• Maria (starsza o 5 lat)
• Anastazja (starsza o 3 lata)

Zwany był Małym albo Promyczkiem^{[potrzebne źródło]} przez swoich rodziców - cara Mikołaja II i Aleksandrę Fiodorownę. Zaledwie kilka tygodni po jego urodzinach odkryto, że cierpi on na hemofilię - zaburzenie krzepnięcia krwi, przekazywane synom przez matki, które były nosicielkami tego genu (caryca Aleksandra była wnuczką królowej Wiktorii).

Rodzina królewska starała się usilnie trzymać chorobę Aleksego w tajemnicy, rzekomy mnich - Grigorij Rasputin, leczył chłopca, uzyskując również nieformalny wpływ na sprawy państwowe.

Aleksy był bardzo ładnym chłopcem. Miał blond włosy i niebieskie oczy. Patrząc na charakter najbardziej przypominał swoją siostrę. Podobnie jak ona był psotliwy, hałaśliwy i dowcipny. Mimo tego, że jego rodzice nie odmawiali mu niczego, nie był rozpieszczony. Jego nauczyciel, Pierre Gilliard tak opisywał carewicza: "Był dzieckiem pełnym radości życia i cieszył się nim gdy tylko mógł. Był to szczęśliwy, dokazujący chłopiec. Jego upodobania nie były wyszukane i nie czerpał fałszywej satysfakcji ze swej pozycji nastepcy tronu; była to ostatnia rzecz, którą brał pod uwagę".

Aleksy był bardzo muzykalny. Lubił naturę i zwierzęta, sam miał kilka zwierząt. Carewicza pociągały niebezpieczne zabawy. Jednak często nie mógł nawet, ze względu na swoją chorobę, grać w tenisa. Carewicz marzył by być wielkim carem. Z biegiem czasu uświdomił sobie, że nigdy nie będzie mógł być wojowniczym władcą, jakim chciał być.

Wskutek rewolucji lutowej rodzina carska znalazła się w ciężkiej sytuacji. Wobec niej, dwór rozważał ustąpienie Mikołaja II na rzecz syna, który był formalnie następcą tronu. Niemniej ojciec chłopca nie zdecydował się na takie rozwiązanie, uznając, że chłopiec nie podoła obowiązkom ze względu na chorobę. Dlatego Mikołaj II abdykował nie tylko w imieniu swoim, ale i swojego syna, na rzecz swojego młodszego brata Michała.

Wkrótce po abdykacji rodzina została aresztowana. Po półtorarocznym okresie przetrzymywania, Aleksy został zamordowany w 1918 r. z całą swoją rodziną przez bolszewików, na rozkaz Włodzimierza Lenina. W 2000 został kanonizowany przez Cerkiew prawosławną.

Wielokrotnie pojawiały się osoby, które rzekomo były cesarzewiczem Aleksym (podobne historie dotyczyły wielu kobiet, które podawały się za jego siostrę Anastazję). Wszystkie te przypadki demaskowano przy pomocy dawnej służby carskiej, która proszona była o zadawanie pytań związanych z codziennym życiem pałacowym.

Odnaleziono mogiłę członków rodziny carskiej, ale wśród znalezionych szczątków nie odkryto ciała chłopca, podobnie jak zresztą Anastazji lub Marii (jest kilka szczątków należących do kobiety w wieku ok. 18 lat - w chwili śmierci Maria miała 19 lat; Anastazja - 17 lat).

[edytuj] Literatura

• Łarysa Jermiłowa, Ostatni car, Wyd. Muza, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7495-223-1.
• Janusz Kutta, Pamiętnik Mikołaja II, 2006, ISBN 83-89667-55-X.
• Robert K. Massie, Romanowowie: ostatni rozdział, Wyd. Amber, 2007, ISBN 978-83-241-2890-7.
• Shay McNeal, Ocalić cara Mikołaja II, 2004, ISBN 83-7311-895-0.

[edytuj] Zobacz też

• 5 Kijowski Pułk Grenadierów Jego Imperatorskiej Wysokości Naczelnika Carewicza Aleksego Mikołajewicza
• Gwardyjski Moskiewski Pułk Jego Imperatorskiej Mości Wielkiego Księcia Naczelnika Aleksego Mikołajewicza