Andrzej Kuśniewicz

Z Wikipedii

Andrzej Kuśniewicz (ur. 30 listopada 1904 r. w Kowenicach koło Sambora, zm. 15 maja 1993 r. w Warszawie), polski prozaik, eseista, poeta, redaktor „Miesięcznika Literackiego”.

Spis treści 1 Biografia 2 Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa 3 Zbiory wierszy 4 Proza 5 Eseje 6 Przypisy

[edytuj] Biografia

Studiował na Akademii Sztuk Pięknych, także prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował w służbie dyplomatycznej, w latach 1940-1943 w Biurze Opieki nad Polakami, działacz francuskiego ruchu oporu. W czasie wojny został aresztowany przez gestapo i więziony w obozach, między innymi w Mauthausen. W 1943 został członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie pracował w ambasadzie paryskiej. W styczniu 1946 wstąpił do PPR a w 1948 został członkiem PZPR. W 1950 odsunięty od pracy w dyplomacji i wyrzucony z partii pod zarzutem współpracy z kontrwywiadem francuskim. W 1953 Komisja Kontroli Partyjnej przychyliła się do jego wielokrotnie ponawianych próśb i przywróciła mu prawa członka PZPR. Większa cześć jego twórczości związana jest z Galicją.

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w 1991 roku został laureatem nagrody literackiej polskiego PEN Clubu im. J. Parandowskiego. Był członkiem Związku Literatów Polskich.

Jego pierwsza żona, Maria Ukniewska (1907-1962) była pisarką, druga - Anna Lechicka-Kuśniewicz (1918-2002) - satyrykiem (m.in. w redakcji "Szpilek").

[edytuj] Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa

Już od 1953 wykorzystywany był przez bezpiekę do rozpracowywania środowisk emigracyjnych. W 1960 zarejestrowany jako kontakt poufny Służby Bezpieczeństwa o kryptonimie Andrzej (IPN BU 00328/349). Był autorem pisanych dla SB charakterystyk m. in. Jerzego Andrzejewskiego i Ireny Jurgielewiczowej. Według oceny SB jego donosy były konkretne, obiektywne, posiadały wartość operacyjną. Po wydarzeniach marca 1968 denuncjował swoich kolegów pisarzy i dziennikarzy pochodzenia żydowskiego, którzy planowali emigrację z PRL. ^[1]

[edytuj] Zbiory wierszy

• 1955 – Słowa o nienawiści
• 1959 – Diabłu ogarek
• 1982 - Czas prywatny

[edytuj] Proza

• 1961 - Korupcja – opis działalności konspiracyjnej w okupowanej przez hitlerowców Francji
• 1964 - W drodze do Koryntu
• 1969 - Eroica
• 1970 - Król Obojga Sycylii (proza reprezentująca nurt galicyjski)
• 1977 - Lekcja martwego języka (proza reprezentująca nurt galicyjski)
• 1971 - Strefy (proza reprezentująca nurt galicyjski)
• 1973 - Stan nieważkości
• 1975 - Trzecie królestwo (opis realiów RFN)
• 1980 - Witraż (rozrachunek z międzywojniem w Europie)
• 1985 - Mieszaniny obyczajowe (krypto pamiętnik)
• 1987 - Nawrócenie

[edytuj] Eseje

• 1980 – Moja historia literatury

Przypisy